Ikzelf kende hem alleen uit de overlevering. Wat wel duidelijk was dat Charlie een iconisch figuur is.

Heb nog geprobeerd om een podcast met hem te maken. Hij liet me weten dat het daar te laat voor was.

Twee weken geleden het ik live via whatsapp afscheid mogen nemen van Charles. Werd volledig verrast door zijn boodschap. Dit laatste gesprek slaat in als een bom.

Zijn overlijden maakt diepe indruk. Enorm dankbaar dat ik ruim 46 jaar met hem bevriend ben. Veel mooie herinneringen;

Kijk terug op fijne, intense, momenten, zowel op grote hoogte in de lucht als op het rugbyveld, werk bij het Korps en tijdens de 3e helft.

Charles heeft veel voor mij betekend. R.I.P.

Ik heb hem vaak als voorbeeld genomen in houding en optreden voor mezelf. Onnodig te zeggen dat volgen van dat voorbeeld me niet gelukt is. Charlie was bv als vrije val instructeur zo’n toonbeeld van rust en “boven de stof staan”. Na mijn 13e vrije val in een flat spin gekomen te zijn, pakte hij me apart na de “evaluatie” van de instructeur, nam het nogmaals met me door, gaf me tips en ging in de volgende stick mee naar boven. Ook mijn overgang van de pappillion / olympique valschermen naar de foil en de MT1XX gaf hij me dusdanige tips dat het eigenlijk een eitje was.

Ook als adviseur hoofd inwendige dienst of de “chef d’equipage” in Pau was hij van onschatbare waarde. Hij had overal adressen onderweg naar Pau en op het kamp zelf en kon hij met zijn charismatische persoonlijkheid rimpels gladstrijken.

Een mooi mens en een goed collega.

Dat je boven nog veel sprongen mag maken Charlie.

Rest in peace.

Oba

Charles, Charly of Tjappie,

Namen had hij genoeg, de laatste vond hij verschrikkelijk dus als jonge hond durfde ik hem zo nooit te noemen.

Voor mij was Charles zoals ik hem noemde mijn instructeur in de vrijeval opleiding. Ik heb nog pijn aan mijn rug van de vele oefenmomenten die hij met ons had in Pau (Fr). We hingen zo veel in het training harnas om onze houding te verbeteren dat je er nachts van droomde. Uiteindelijk zorgde hij er wel voor dat je stabiel en veilig naar beneden kon vallen en zowaar het springen als ontspannen ging ervaren.

Die leercurve stopte niet want Charles vond het geweldig om een stel jonge honden zoals wij waren te motiveren vooral verder te gaan dan het eisenpakket wat voor de militaire opleiding gevraagd werd.

Leo Rooijackers, Geert Fredrix en ik kwamen uit hetzelfde tentenkamp en volgden Leo, Louis Wesselink en ik samen de springopleiding. We dachten na het behalen van ons VV brevet van hem af te zijn maar niets was minder waar. Als vanzelfsprekend werden we door Charles meegenomen de in de wedstrijdsport. We begonnen met precisiespringen en hier en daar nog wat andere disciplines.

Onder zijn vleugels begonnen we samen met hem, Rien Nieuwesteeg en Herman Kuiper een team. Al na een paar jaar werden we Nederlands kampioen en was de tijd rijp om zonder Charles verder te gaan. Hij genoot ervan te zien dat zijn team nog vaak succesvol was en de hoogste trede van het podium mocht beklimmen.

Charles, we hebben heel veel van je geleerd. Soms was je ook gewoon een eigenwijs irritant mannetje maar veel vaker was je een hele belangrijke motivator voor ons team.

Ik dank je voor alles en hoop dat je een goede sprong en veilige landing maakt naar je volgende fase.

Wie weet maken we weer een keer een link-up met z’n allen.

Eind '80 samen met Charlie de Instructiegroep Valschermspringen (IGV) en zijn Parapakgroep samengebracht onder het nieuw opgerichte Parapeloton.

Zijn enorme (civiele en militaire) ervaring gekoppeld aan eeuwige honger naar alles willen weten op het gebied van paraspringen én materiaal stonden garant voor een goed geolied en vooral veilig opererend Parapeloton. Daarnaast deelden wij een actieve en passieve beleving van Indo-Rock.

Charlie, Selamat Jalan.

Werkzaam zijn binnen het Korps is werken en leven met en tussen toppers. Toppers die allen uit hetzelfde kermwaardenhout gesneden zijn en waar naast respect, kameraadschap, vakmanschap je, als het er toe doet, er onvoorwaardelijk voor elkaar bent. Soms zit er ook zo’n super topper tussen zoals Charlie dat voor mij was. Charlie was mij voor een groot voorbeeld, een leermeester met een, meestal 😉 rustige uitstraling. Een fijn en zeer sociale collega waar je blindelings op kon vertrouwen. Ook met zijn Jeanette was er buiten de dienst een fijne klik tussen hen en José en mij.

Mijn mooie herinneringen ophalend komen deze als eerste binnen…Charlie en Jos Wery waren de para-instructeurs tijdens de basis vrijeval opleiding van Henk van de Anker en mij. Met ‘n ‘eigen’ Alouette III heli en natuurlijk ook de Fokker F27 hadden we twee topweken in Pau. Ik maakte daar kennis met zijn enorme, en in die tijd, unieke ervaring op het paragebied. Ik maakte namelijk tijdens een sprong, die Charlie vanaf de Dropping Zone (DZ) beoordeelde, een ‘foutje’ door zelf net even iets te laat te openen waardoor de automatische opener dat voor mij deed. Ik stond nog maar net na de landing weer op mijn twee benen toen Charlie al voor mij stond en ter plekke zijn enorme ervaring, gedrevenheid en betrokkenheid liet blijken. Dit foutje heb ik daarna nooit meer durven te maken 😉.  Ik werd mij toen ook bewust van wat het bij iemand doet die verwacht dat je nu je chute opent en dat dan niet gebeurt, zelfs al duurt dat maar een of twee seconden. Charlie zal toen al in de ongevallencommissie van de KNVVL.

Ook had ik het genoegen om samen met Charlie de eerste ‘gevechts’cursussen te geven, en samen daarna door te ontwikkelen, aan arrestatieteams en hebben we deze met passie maar ook veel plezier zowel gegeven als laten beleven. We delen ook, tot nu toe als goed geheim bewaard gebleven, bijzondere ervaringen die we beiden mochten opdoen bij een deelname aan een operationele actie van een arrestatieteam op een woonwagenkamp in de buurt van Eindhoven.

Charlie, mede namens de Haak’jes (Joyce, José (van Jimmy heb je daarboven vast al een indo-knuffel ontvangen)): Selamat Jalan.

Jeannette, heel veel sterkte gewenst met dit enorme verlies.  

November ‘81.

Charlie was een van mijn instructeurs gevechtscursus. Klein maar erg dapper. Zag alles, evalueerde perfect. Mooie herinneringen…….verder altijd klaargestaan voor iedereen met paraspringen.

Charlie, mooi mens, fantastische collega🇳🇱🙏🇳🇱

Ik heb Charlie voor het eerst ontmoet in 79 toen ik in de Infanterie opleiding zat en hij op de Smi cursus. Ik mocht hem de groeten overbrengen van een wederzijdse kennis. Zijn legendarische para vaardigheden waren hem al vooruit gereisd.

In 80 werd ik als jong instructeur bij Charlie in het Pantser storm team geplaatst. Kap Slot was teamcommandant en Charlie Pc en Plaatsvervangend TC.

Tijdens mijn vrije val opleiding in 84 kreeg ik voor het eerst in de Parawereld met hem te maken. Dat heeft vele jaren geduurd en in die tijd heb ik ontzettend veel van hem geleerd. We zijn in die jaren samen met Ron K, Louis W, Charlie en ik naar de HAHO opleiding in Denemarken geweest. Helaas brak Charlie daar op onfortuinlijke wijze, tijdens de eerste sprong, zijn been. Inmiddels was hij de eerste KL Commandant parapak en heb ik tot zijn dienstverlating veel met hem samengewerkt en van hem geleerd.

Na zijn diensttijd is hij samen met Jeanette met hun tien meter zeiljacht naar de Caraïben gevaren. Ik heb hem daar midden op zee mogen ontmoeten. Dat was geweldig. De jaren daarna is hij op Curaçao gaan wonen en heb ik hem samen met mijn zoon een aantal keer bezocht.

Charles bedankt voor de mooie tijd en rust zacht.

Als hooker van het KCT rugbyteam was Charley van grote waarde. Zijn in feite te kleine gestalte voor het niveau waarop wij speelde, compenseerde hij ruimschoots door lef, fitheid, weerstandsvermogen, techniek en inzicht. Hij sloeg zelfs voordeel uit zijn postuur door in het losse werk tussen een berg grote kerels te kruipen en er met de bal uit te komen. Veel waardevol balbezit. Op 40 jarige leeftijd bolden wij nog in het 3e team van RCC uit tussen “oude” jongens en jonge honden, die het rugby vak nog moesten leren en werden daar kampioen. Charlie behaalde daar als trainer van de “Juniors” met hen het Nederlands kampioenschap.

Onderwijzen, inspireren en motiveren kon hij als geen ander; zowel bij het KCT als in de civiele sport.

Op het KCT was hij vele malen mijn despatcher, die beheerst en oplettend zorgde dat je veilig beneden kwam.

Bij Pantserstorm viel zijn observatietalent ook op; het resulteerde in perfecte evaluaties met de pelotons.

Hij was een drijvende kracht bij het fysiek/mentaal opleiden van het eerste Arrestatieteam Rijkspolitie in 1980.

Een prettige collega om mee samen te werken. Een ouwe maat, waar je veel plezier mee kon hebben.

Charlie; je was er altijd bij tijdens een derde helft. Het ga je goed in de helft waar je nu ook bent. R.I.P.

Ik koester de gedachte aan jou en ben daarom afgelopen vrijdagavond een bak koffie bij RCC gaan halen. Daar waren nog oud pupillen, die lovend en met ontroering over jou spraken.

Geweldig gedreven instructeur en collega. Heeft mij binnen defensie en de enpc de fijne kneepjes van het parachute springen bij gebracht.

Weet nog goed dat bij een sprong op de regterheide mijn chute niet goed opende en moest “choppen”. Charles hing vervolgens mijn chute (foil272) om en samen gingen wij met aloutte weer omhoog. Na het spotten en mij eruit zetten sprong hij met tussentijd ook eruit. Toen ik onder een geopend valscherm hing kwam Charles voorbij vallen onder een niet openend valscherm. Toen hij mij voorbij denderde zwaaide hij met een grote lach naar mij. Om vervolgens weer aan de hangriemen te zeulen om de malfunction op te heffen. Zonder resultaat!

Eenmaal op de grond sprak hij heel kalm… deze leggen we voor vandaag aan de kant….. wat een respect had en heb ik voor die man… en hoe trots was ik dat ik zijn duikspullen mocht klaar maken voor zijn wereld(zeil)reis. Kon ik iets voor hem terug doen.

Charles, rust in vrede!!!!

Charlie (ook mijn oud trainer bij RCC).

Mijn oudere broer heeft één keer meegetraind bij de rugbyclub, zal in ’79 of ’80 zijn geweest, toen nog op het Alliance terrein.
Charlie gaf training en we speelden een oefenpartijtje, mèt tackelen.
Mijn broer liet er geen gras over groeien en de eerste de beste met de bal, in dit geval Charlie, schoffelde hij met een harde VOET tackel er onderuit.

Met veel moeite kon ik Charlie, het slachtoffer van de kamikaze tackle, van mijn broer aftrekken. Charlie was not amused…

Mijn broer had het maar net overleefd.

R.I.P. Charlie