Het dagboek is opgedeeld in de betreffende 8 weken. Klik dus op de week-link.
Gaat vast een 'feest' van herkenning worden. Veel leesplezier.

Maandag 21 november 1977

06:00 reveille. Om 06:20 aantreden. We waren nu cursist. Vanaf nu alles alleen nog maar in looppas, wandelen was niet meer toegestaan en wassen deden we buiten met ontbloot bovenlijf. Die eerste morgen in het tentenkamp regende het pijpenstelen. Echt commando weertje dus.

Als de bliksem eten en toen corvee. We moesten alles aanharken. Om half acht inspectie. Het zag er aardig uit vonden we zelf, alleen was er commentaar van het kader op onze wolletjes. Niet goed gevouwen natuurlijk. Wolletjes waren onze van 3 dekens gemaakte en met grote veiligheidsspelden bij elkaar gehouden slaapzaken.

Na het eten terreinwerk, slepen met boomstammen enz. Dat was een pittige training, maar  wel nuttig. We waren zeiknat geworden maar gelukkig mochten we de boel gaan laten drogen in de droogbunker. Daarna les in kaart en kompas, dat was wel interessant. En naar later zou blijken ook zeer nuttig. Want niet goed kaartlezen betekende vaak extra loopwerk.  De laatste uren waren voor de lessen seinen/opnemen. Je moest er wel voor zorgen dat je wakker bleef, anders mocht je je gaan melden bij de Tlnt Engelsman. Dat scheen geen pretje te zijn. Maar dat wisten we op dat moment nog niet.

Na het middageten eerst tijd voor onderhoud en om 13:15 uur stonden we weer aangetreden. De stormbaan stond op het programma.

Het begon te sneeuwen toen we erover heen werden gejaagd. Eerst deden we de hindernisbaan en daarna de touwbaan. Normaal gesproken is dit niet zo moeilijk, maar door de sneeuw was het glad en dus uitkijken geblazen. Hierna voor het eerst een speedmars van circa 4 kilometer. Er waren diverse maten die het al nu moeilijk hadden. Als laatste onderdeel die middag kregen we les in Zelf Hulp Kameraden Hulp (ZHKH). Dit boeide maar weinigen van ons, later zou het wat interessanter worden. De dag was nog niet eens om, maar we hadden al 3 overalls en 3 paar sokken in de droogbunker hangen.

’s Avonds na het eten, we aten patat, kregen we om 19:30 uur nog een keer seinen /opnemen. Daarna naar buiten voor een demonstratie Velddienst. We moesten een schuilbivak inrichten. Tot slot van 22:00 tot 23:00 uur zelfstudie “Handboek soldaat”. Om 23:30 uur mochten we gaan slapen. De eerste dag zat erop. 

Dinsdag 22 november 1977

06:00 reveille. Buiten wassen bij de kraan, daarna eten. We zouden vandaag de hei opgaan en velddienst krijgen. Maar we begonnen met gymnastiek om de spieren wat soepel te maken. Gevolgd door kaart en kompas. Deze kennis en kunde was onontbeerlijk voor ons. Daarna ongewapend vechten, we begonnen met de grondbeginselen zoals val breken en dergelijke. In de planning stond een bezoek aan de kantine, maar die vlieger ging niet op, “we zouden er geen trek in hebben” er werd voor ons besloten.

Weer kaart en kompas, ditmaal over richting bepalen met behulp van een horloge met wijzerplaat en gebruik makend van de zon of maan. Moesten die wel zichtbaar zijn natuurlijk. We hebben ook nog een zogenaamde windroos gemaakt, hiermee kun je op een eenvoudige manier de richting bepalen.

Rond 17:00 uur die middag zijn we per 3 tonner verplaatst richting de Rucphense heide. Waar we werden gedropt aan de zuidzijde van de heide. We moesten ons verplaatsen naar de locatie waar we bivak zouden maken. Het regende weer pijpenstelen, niet normaal meer, alles drijfnat natuurlijk. We moesten zelf ook nog ons eten klaar maken, dat betekende een oventje graven en vuur maken. Met al die nattigheid viel dat niet mee. Lukte het je toch dan moest je melden dat je eten gaar was, een van de instructeurs kwam dan proeven of dit inderdaad het geval was. Als je pech had kon je wel eens een deel van het eten kwijt zijn.

We moesten nog een oefening lopen via tape, telefoonkabels en lichten. s’ Nachts om 01:30 uur waren we klaar, we mochten gaan pitten. Daar kwam dus heel weinig van terecht. Dat was de eerste keer, maar zeker niet de laatste keer, balen geblazen.

Woensdag 23 november 1977

 Om 06:00 uur werden we wakker gemaakt, dit ging niet op de meest zachtzinnige manier. IJskoud en verkrampt waren we. Om daar iets aan te doen kregen we ochtend gymnastiek. We leken wel oude mannetjes die zo uit het bejaardenhuis kwamen. Niet te kort.

Daarna de boel opbreken, berelul en ransel werden per 3 tonner afgevoerd.

Vandaag velddienst. s ’Morgens velddiensttekens en het graven van een schuttersputje.

s’ Middags theorie over het maken van brandbommen. Daarna een aanvalletje uitvoeren met losse flodders.

Rond 17:00 uur nog even afzien op de hindernisbaan “Arnhem”, met als laatste instructie over het maken van krijgsgevangenen, hoe deze simpel vast te zetten om een boompje enzovoort. Dit was wel grappig. Vervolgens weer terug naar het bivak en daar onderhoud plegen. Hier klopte de aflopen ochtend door het heerlijke weer natuurlijk geen ene moer van.

Om een beetje in beweging te blijven was er om 19:00 uur een speedmars van circa 3 km gepland. Ging niet echt soepel, we hadden er de nodige moeite mee.

Om het af te leren vertrokken we om 20:00 uur richting kazerne voor een mars van circa 12 km. Voor het eerst klachten over blaren. Niet zo verwonderlijk met al die nattigheid. 

Op de kazerne aangekomen hebben we zo snel mogelijk gegeten, heerlijk, waren we aan toe. Rond 22:00 uur aantreden voor lokaal W1, daar kregen we informatie over wachtposten te velde. We dachten klaar te zijn voor die dag, maar nee. Weer per 3 tonners naar de  Rucphense heide, en nog steeds noodweer. We kregen de opdracht een verdedigingslinie te formeren. Aan de bosrand schuttersputjes graven, regencape erover en camoufleren. Tegen de regen hielp het niet veel, het regenwater liep zo je putje in.

Het was inmiddels 03:00 uur toen we verkaste naar de schietbaan bij “boer Baks” en vervolgens richting kazerne vertrokken. Hier aangekomen kregen we heerlijke warme chocolademelk en brood. Dat smaakte bijzonder, we waren uitgehongerd. Na het plegen van het vanzelfsprekende wapenonderhoud kregen we permissie om te gaan slapen. We mochten “uitslapen” tot 07:30 uur.  

Donderdag 24 november 1977

Het was koud, maar gelukkig wel droog. Tot 10:00 uur wapen onderhoud. Toen we daarmee klaar waren moesten we naar de wapenkamer om onze wapens in te leveren. Dat was natuurlijk weer speculeren, sommige van ons verwachte een zogenaamde slotenmars. Dit was een mars waarbij je je wadend door sloten en beekjes moest verplaatsen. Vervolgens naar lokaal C1 voor de lessen kaart en kompas. Het laatste uur die morgen was voor ZHKH, alwaar we leerden verband aan te leggen.

s’ Middags na het eten exercitie, direct gevolgd door de touwbaan. Omdat het droog was viel dit voor de meeste van ons wel mee.

Na het avondeten stonden we rond 19:00 uur aangetreden voor een avondoefening. We moeten de 3 tonners inklimmen en werden afgevoerd richting omgeving Pannenhoef, alwaar we gedropt werden.

We begonnen met een kaartleesoefening per 2 man die gevolgd werd door een oefening kompaslopen. Op het eindpunt aangekomen kregen we weer een vervolg kaartleesoefening van circa 20 km die naar de kazerne leidde. Daar aangekomen mochten we gaan pitten. Een mazzeltje voor de goede lopers en of kaartlezers.

Vrijdag 25 november 1977

We wilden Commando worden en zaten niet voor niets in de Elementaire Commando Opleiding (ECO). We werden om 03:00 uur uit onze slaap gehaald omdat er nu eenmaal wapenonderhoud verricht moest worden. Balen dus.

Het eerste uur van de morgen T.C. (Ter Beschikking Commandant), was ruilen en dergelijke. Vervolgens voor de tweede keer ongewapend vechten gevolg door twee uur lang ZHKH. Dit keer stond het behandelen van botbreuken op het programma.

Het laatste uur van de ochtend werd als zeer prettig ervaren, er stond namelijk “Godsdienst” op het programma. We konden pitten onderhoud plegen enz.

s’ Middag eten en soldij ophalen.

Vanmiddag voor de eerste keer inspectie. Tot 15:30 uur konden we er flink tegenaan.

Wat op viel dat in de meeste tenten vrijwel alles op orde was. Op een paar zeik dingetjes na natuurlijk, ze moesten toch wat te klagen hebben. Om 16:00 uur nog een praatje van het instructieteam over de bevindingen van afgelopen week. Er werd na de afsluiting weinig onderling gesproken, bang of blij dat je richting huis mocht. De eerste week zat erop.

Selecteer een andere week

Meer info

Maandag 28 november 1977

Zondagavond voor 24:00 uur terug op de kazerne na een klote weekend, alleen maar eten en slapen. Niet normaal meer, en dat pas na één week ECO. Weinig zin om richting Roosendaal te gaan. Afgelopen vrijdag waren er bepaalde spullen niet naar de nissenhut gebracht, vergeten. Je raad het al, zondagnacht om 01:00 uur moesten we aantreden. We kregen flink op onze donder, 20 keer opdrukken en 7 rondjes om de tenten heen. Ergens niet eens zo erg, je kroop tenminste warm je wolletje in.

06:00 uur reveille. De buitenkranen waren bevroren, we dachten mazzel te hebben. De instructeurs waren echter inventief, we moesten water halen in onze buitenhelm. Er werd flink gecontroleerd of wij ons wel goed waste. Heerlijk met ontbloot bovenlijf bij temperaturen onder nul.

Het eerste uur terreinwerk, lekker balen zo na het weekend. Gevolgd door ongewapend vechten, ZHKH en tot slot de hindernisbaan inclusief de bekende “Chinese muur”.

’s Middags na het eten seinen en opnemen. Dit viel voor de meeste tegen, je was de helft al weer vergeten. Daarna de touwbaan. Het laatste uur van de middag moesten we voor het eerst naar de klimtoren. Dat viel gelukkig wel mee. Als afsluiting van de middag nog een speedmars van een km of 5.

’s Avonds van 19:00 uur tot 20:30 uur seinen en opnemen, gevolgd door een kwartiertje naar de kantine. Er werd door ons erg veel zoetigheid genuttigd. Van 21:00 tot 23:00 uur theorie over in- en exfiltratie en inrichten schuilbivak. Afsluitend werd er gezongen. Het is traditie dat elke ECO een paar liederen moet schrijven. Deze liederen zijn voor het opkrikken van het moreel tijdens de marsen.

Rond 01:00 uur mochten we gaan slappen.

Commandolied

Het kamp waarin wij leven staat stijf van stof en zweet
Maar wat wij ook beleven wij delen lief en leed
Wij laten ons niet kisten en douwen steeds maar door
En onder het marcheren dan zingen wij in koor.

REFREIN: COMMANDO ZIJN, DAT IS JE WARE LEVEN
COMMANDO ZIJN, DE JONGENS VAN STAVAST
COMMANDO ZIJN, HET DOEL WAARNAAR WIJ STREVEN
WIJ HEBBEN NOCH VAN CROSS OF SPEEDMARS LAST

De laatste week in bivak dat is de mooiste tijd
Geen vreten in je broodzak toch hebben wij jolijt
Een avondje bij “MOEKE” een avond op de hei
Café’s op alle hoeken maar daar lopen wij voorbij.

REFREIN: COMMANDO ZIJN ETC.ETC.ETC.

Kamplied

In het tentenkamp komen wij bij elkaar uitgezocht uit de hele legerschaar.
Wij lopen en trainen bij dag en bij nacht en aan rusten wordt nauwelijks gedacht.

Refrein: MAAR DAN BRULT DE SERGEANT ” OP JE BUIK DOOR HET ZAND” (STEEK JE PIK IN HET ZAND) EN DAN GA JE WEER TIJG’REND VOORUIT JA WIJ ZIJN VAN ROEMRIJK GESLACHT DOOR HARDE COMMANDO’S GROOTGEBRACHT TIRA-LALA, TIRA-LALA, TIRA-LALA, TIRA-LALA, TIRA-LALA, TIRA-LALA, TIRA-LALA, ……..DEKKEN!”.
JA WIJ ZIJN VAN ROEMRIJK GESLACHT DOOR HARDE COMMANDO’S GROOT GEBRACHT.

Vaak komt er zo’n dag, dan ontbreekt je de moed Je hebt dorst, slaap of pijn in je voet. Je vuur wil niet branden, je vreten is rauw. Je hebt honger of sterft van de kou.

Refrein: MAAR DAN BRULT DE SERGEANT ETC., ETC., ETC.

 Schoremlied

Wij zijn jongens, één bonk schorem
Wij laten de moed niet zakken
Wij hadden van de week zo’n belazerende week de hele compagnie

die was van streek van je hela, van je hola
Wij zijn de jongens van het KCT
Wij hebben een K, wij hebben een C, wij hebben een T, K-C-T.
Ja, Ja ……(ze kunnen mijn zak opblazen)

Dinsdag 29 november 1977

06:00 uur reveille. Vandaag naar de schietbaan. We vertrokken om 07:30 uur per 3 tonner naar boer Baks. We zijn daar zo’n beetje de gehele ochtend bezig geweest. Staand-, knielend-, liggend-, en met gasmasker op hebben we moeten schieten.

’s Middags terug per 3 tonner. De eerste twee uur van de middag gymnastiek. We werden daar flink afgeknepen door adjudant Krot en sgt Paul. De gymnastiek werd gevolgd door ZHKH. Om te onderzoeken of we de lesstof wel goed opgenomen hadden werd ons een test afgenomen. Ter ontspanning kregen we als afsluiting nog een uurtje volleybal. Dat was wel even lachen, niet te lang want volgens de geruchten zouden we op oefening gaan.

Aan het einde van de middag werden we door de 3 tonners afgezet bij de schietbaan bij boer Baks, dit was rond 18:00 uur. We hadden geluk dat het droog was. We moesten een oventje graven en ons eten koken. Het lukt een aantal van ons niet om het vuur aan te krijgen. Gevolg was dat ze meeaten met degene die het wel was gelukt vuur te maken. We moesten snel eten want we zouden op pad gaan. We kregen een mars van circa 20 km, waarvan 9 km een zogenaamde terreinmars. Dit was flink afzien, zeker door het oneffen terrein. We liepen naar de Kriekelaereduinen alwaar we onze tent mochten opzetten en gaan slapen. Het was rond 02:00 uur toen we inslaap vielen.

Woensdag 30 november 1977

S ’morgens eerst gymnastiek, om de stijfheid van de nacht er uit te werken, gevolgd door een veldloopje van een km of 2. Na het ontbijt velddienst theorie, over het infiltreren, het inrichten van een schuilbivak, waar je vuurtje aan te leggen en dergelijke.

Het eten en de warme koffie tussen de middag gingen er goed in. In de middag verder met velddienst, wachten en posten te velden, verkenningspatrouilles. enz.

Rond 18:00 uur terug naar de kazerne per 3 tonner, daar aangekomen eten en natuurlijk weer onderhoud plegen. Rond 19:30 uur bevelsuitgifte en gereedmaken voor inzet. Om 21:00 uur moesten we klaarstaan voor een nachtoefening, compleet met ransel en berelul.

Per 3 tonners werden we verplaatst naar de Rucphense heide.

We kregen een infiltratieoefening die rond 22:00 uur starten. Dit viel weer even tegen, maar al doende lukte het wel. Zo rond 03:00 uur, na 5 uur lopen en circa 25 km te hebben afgelegd, kwamen we op het eindpunt aan. Er waren een aantal ploegen verkeerd gelopen. Zij waren pas rond 05:00 uur op het eindpunt, de overige ploegen waren toen al op weg naar de kazerne. Daar aangekomen moest er nog wel even onderhoud gepleegd worden. Rond 06:30 uur toen alle ploegen aanwezig was mochten we eindelijk gaan slapen. Ze lieten ons liggen tot de volgende morgen 11:30 uur, een ongekende weelde. Dit was echt te gek vonden we. In ons achterhoofd echter de angst dat er toch nog iets te gebeuren stond.

Donderdag 1 december 1977

We hadden aardig liggen meuren, en konden ’s middags direct door naar de lunch.

De eerste twee uur van de middag kregen we seinen opnemen, gevolgd door het nemen van de touw- en hindernisbaan.  

Om 16:00 uur weer aantreden voor verplaatsing naar de Rucphense heide richting de tank. Er stonden twee 3 tonners gereed. We kregen de opdracht binnen een minuut in de 3 tonners te zitten. Indien dit ons niet lukte binnen de minuut dan zouden we gaan lopen. Het lukte ons natuurlijk nooit om het hele peloton binnen de minuut in de 3 tonners te krijgen. We moesten dus lopen, weer zo’n streek van de instructeurs. Het was inmiddels rond 18:00 uur toen we daar aankwamen. We moesten in de buurt van de handgranaatbaan een oventje graven en eten koken, dit keer hadden we gebakken aardappeltjes en worteltjes. Was best lekker eten, honger maakt rauwe bonen zoet. Na het eten en opruimen begon de lol pas goed.

We startte met een speedmars van ongeveer 4 km, oefening “Triple” was van start gegaan. Op het eindpunt instappen in de 3 tonners, waarna we werden afgevoerd naar het startpunt van de volgende oefening.

Op het startpunt begonnen we met een kaartleesoefening van zo’n 25 km. Aangekomen op het verzamelpunt na de kaartleesoefening was de vervolgopdracht het lopen van een kompasstand van ongeveer 5 km. Toen iedereen aanwezig was op eindpunt werden we afgevoerd naar de kazerne alwaar we rond 06:00 uur in de ochtend aankwamen. We kregen opdracht onderhoud uit te voeren en moesten vervolgens om 07:30 uur weer aangetreden staan.

Vrijdag 2 december 1977

We stierven van de slaap die morgen, we hadden immers al vanaf woensdag niet meer geslapen. We kregen die morgen de eerste uren weer eens H.K., materieel herkenning van adjudant Mol. De meeste van ons konden hun ogen niet open houden en vielen regelmatig in slaap. We kregen dan ook op onze donder, maar dat kon niemand toen meer iets schelen.

Vervolgens T.C., ter beschikking commandant, we mochten de was ruilen, gevolgd door een rondje hindernisbaan, we hadden immers nog niets uitgevoerd.

Ging echt slecht, we waren niet vooruit te branden. Op zich heel logisch natuurlijk na de reeds geleverde inspanningen die week.

Gelukkig het laatste uur van de ochtend weer Godsdienst, bij het bekende peperen muntje van de Aal werd er onderhoud gepleegd en gepit.

Als beloning mochten we ons douchen om al het zweet en vuil van de hele week af te boenen, hiervan kwamen we weer een beetje bij.

Tot 15:30 uur de tijd om alles schoon te maken voor verlof inspectie. Alle PSU was aardig smering. Tijdens de inspectie kregen we de opdracht dit weekend naar de kapper te gaan. Om 16:30 uur mochten we naar het treinstation. Op het station lieten de meeste van ons de eerste trein lopen, eerst jezelf volgooien met Bossche bollen, chocolademelk enz. Even gepast de week afsluiten

Selecteer een andere week

Maandag 5 december 1977

We hadden de opdracht meegekregen om in het weekend een surprise te maken voor een mede cursist. Vorige week, in week 2, hadden we hiervoor lootjes getrokken. Er zou dus wel weer wat te gebeuren staan vandaag of morgen. 5 december de dag van de Goed Heiligman natuurlijk.

Om 06:00 uur reveille. De buitenkranen waren nog steeds bevroren, het was pittig koud. Het eerste uur van deze Sinterklaasmaandag kregen we terreinwerk. Deze keer weer met boomstammen schouwen en hiermee diverse oefeningen doen. Je wil niet weten wat ze ons lieten doen, inventief volkje die instructeurs. Het had één voordeel, je werd er lekker warm van. De daarop volgende twee uur kaart en kompas, gevolgd door gymnastiek. De laatste uurtjes moesten we naar de klimtoren. Geen pretje met deze lage temperaturen, alles was glad, goed oppassen dus. Onze tent had deze week eetzaalcorvee. Dus eten halen en de lege gamellen schoonmaken en terugbrengen.

s’ Middags na het eten stond er voor de verandering weer seinen en opnemen op het programma. Omdat de morsetekens nu zo snel achter elkaar doorkwamen was het voor de meeste onder ons bijna niet meer te volgen. Daarna stond een les N.B.C.(nucleair, biologisch en chemisch) oorlogsvoering op het programma. Gebruik van gasmaskers, hoe te herkennen enz. Het laatste uur voor het avondeten werd besteed aan wat spelen op de touwbaan.

Na het avondeten moesten we om 18:00 uur omgehangen aangetreden staan. We verwachten een avondoefening. Verwachting klopte, we marcheerden richting de tank op de Rucphense heide. Daar aangekomen kregen we opdracht van, de als Bram Vermeulen en Freek de Jong verklede, Tlnt. Engelsman en sgt. Oskam om een hinderlaag te leggen. Volgens hen waren er subversieve elementen waargenomen die wij gevangen moesten gaan nemen. Was lachen geblazen natuurlijk.

Om 21:00 uur die avond overvielen we een Jeep met rookpotten en handgranaten. Gelukkig voor ons waren het de Goed Heiligman met een paar van zijn knechten.

De Sint en zijn knechten werden door ons afgevoerd naar boer Baks. Daar aangekomen werd er door ons flink gezongen en feestgevierd. Dit feestgedruis duurde tot een uur of 00:30.. De instructeur hadden ons vooraf verteld dat dit een feestavond was en dat er nog maar weinig inspannends voor ons op de agenda stond. Toen kwam de verrassing, nauw ja verrassing, ergens diep in ons achterhoofd wisten we wel dat lekker nooit lang duurt. We moesten natuurlijk nog terug naar de kazerne. Die (goede) Sint had natuurlijk het beste met ons voor en had hiervoor een speedmars in gedachte. De Sint ging voorop, brullend gezeten in een comfortabele stoel op een aanhanger achter de Jeep. Die ouwe geilaard. Rond 01:30 uur waren we op de kazerne terug en om 02:00 uur lag iedereen in diepe rust, dromend van chocolade letters, pepernoten en banketstaven. 

Dinsdag 6 december 1977

Om 06:00 uur mochten we er gelukkig weer uit, die 4 uurtjes hadden je toch wel goed gedaan. We mochten ons deze keer zowaar in een legeringsgebouw wassen, want het was nu toch ook voor ons te koud. Het eerste uur ongewapend vechten, wachtposten uitschakelen enz., gevolgd door kaart en kompas en N.B.C. Dit was wel grappig, al die informatie over gas, straling, “fall out” en dergelijke en hoe je hier mee zou moeten gaan te velde. Als afsluiting van de morgen mochten we de touwbaan maar weer eens nemen. Dit was een complete puinhoop, alles was werkelijk spiegelglad en dus niet zonder risico. Gelukkig bleven we allemaal heel.

’s Middags na het eten seinen en opnemen. Na het seinen werden we getrakteerd op een speedmars rond het voetbalveld op de kazerne. De openbare weg was te glad en dus te risicovol. Het laatste uur van de middag weer N.B.C.

Na het avondeten zo rond 18:30 uur moesten we naar lokaal C1. Hier kregen wij instructie over het maken, inrichten en camoufleren van ondergrondse waarnemingsposten, putten in ons jargon. Dit was met het oog op een mogelijke toekomstige inzet in een tijd van crisis een niet onbelangrijk onderdeel.  Om 22:00 uur weer naar onze eettent om maar weer eens te gaan zingen. In het peloton deed het gerucht de ronde dat er wel eens een alarmoefening plaats zou kunnen vinden die nacht, we zaten met z’n allen toch wel in enige onzekerheid. Mogelijk dat dit gerucht expres door de instructeurs de wereld in is geholpen om ons juist in onzekerheid te brengen. Om 24:00 uur terug naar de tenten om te slapen. Geen alarm, dus heerlijk geslapen die nacht.   

Woensdag 7 december 1977

De buitenkranen waren weer ontdooit zodat we ons weer met ontbloot bovenlijf mochten wassen. Met de toch wel lage temperatuur was dit afzien. De eerste twee uur na het ontbijt waren voor adjudant Mol, herkenning dus. We werden getest, ter controle wat er was blijven hangen. Dat bleek niet bijster veel te zijn.

Daarna weer 2 uur lang kaart en kompas. Uitleg over achterwaartse insnijding en zo. Toen weer het nodige onderhoud plegen en eten. Vooral dat laatste was voor ons belangrijk.

’s Middags weer N.B.C., alleen nu in de praktijk. We moesten naar de gasbunker alwaar we onze gasmaskers gingen testen. In de bunker moesten we de filter patronen die voor op het masker aangebracht waren verwisselen. De tevens in de bunker aanwezige instructeurs vonden het grappig om bij deze of gene cursist het gasmasker los te trekken. Het was wel zaak daar snel op te reageren, want anders was het geen pretje. Al met al wel benauwd. Het testen van de gasmaskers werd gevolgd door ter beschikking van de commandant. Het laatste uur van de middag werd de instructie over het waarnemen herhaald. Ten slotte mochten we gaan eten. Blauw hap (Indische maaltijd) deze keer, dat ging er wel in. Om 19:00 uur weer naar lokaal C1 voor uitleg over exfiltratie. Hierna kregen we de opdracht om ons gevechtsklaar te maken. Om 22:00 uur vertrokken we om een afstand van circa 6 km te overbruggen. We werden voor het eerst uitgerust met een rugzak, een zogenaamde Bergan (merknaam), dit was een aardige belasting. We moesten infiltreren, naar de juiste waarnemingsplaats en een schuilbivak inrichten ergens op de Rucphense heide en contact maken via de radio met C.S. (Basis). Tegen de ochtendschemer kregen we via de radio opdracht het bivak op te breken, in te pakken en ons richting de nabij gelegen verharde weg te begeven. Er werd een seinsleutel, een kapmes en een grondzeil vermist, hier zou wel gedonder van komen. Via de 3 tonners werden we gedropt op de schietbaan Rucphense heide waar we ons konden wassen en eten in de kantine bij boer Baks. 

Donderdag 8 december 1977

Om 09:00 uur verlieten we de schietbaan en liepen richting de heide. Hier aangekomen kregen we opdracht een waarnemingsput te graven. We deden er maar liefst 9 uur over, volgens de instructeurs moest dit veel sneller kunnen. Zij gaven aan dat we maximaal 5 tot 6 uur de tijd zouden krijgen voor het maken van een volledig operationele put.

’s Middags werd er warm eten opgevoerd, dat werd er snel ingepropt en toen maar weer verder met graven. Toen de putten eindelijk gereed waren konden we ze, nadat ze door de instructeurs goedgekeurd waren, weer dichtgooien. We zijn dus de hele dag zoet geweest voor Jan met de korte achternaam. Dit zou niet de laatste keer zijn dat het zo ging. 

’s Avonds zijn we teruggelopen naar boer Baks, waar we nieuwe instructies in ontvangst mochten nemen. Zoals verwacht moesten we een waarnemingsput gaan inrichten, eerst een infiltratie van circa een half uur gevolgd door het graven van een put. We waren aardig geradbraakt en stierven onderhand van de slaap. Toen de sgt. Oskam kwam controleren waren een aantal ploegen niet zo heel veel opgeschoten met het graafwerk. Van een aantal ploegen stortte de put jammerlijk in toen deze eindelijk klaar was. De Tlnt. Engelsman was hier allerminst tevreden over, dit liet hij dan ook op zijn bekende manier blijken. 

Vrijdag 9 december 1977

Om een uur of 07:00 kregen we de opdracht de put weer dicht te gooien en alles te camoufleren. Het begon weer licht te worden, we kregen te horen dat we om 09:00 uur op de verharde weg aangetreden moesten staan. Dit liep echter uit tot 10:00 uur. Na het dichtgooien van de put miste de vdg Westerveld een cursist. Hij verkeerde in de veronderstelling dat deze begraven lag in de zojuist gedempte put. Dit zorgde voor de nodige consternatie. Het duurde even voor hij ervan overtuigd was dat al zijn patrouille leden aanwezig waren, volgens de maten vergat hij steeds zichzelf mee te tellen. Om 10:00 uur kregen we ongeveer 1 minuut de tijd om het ontbijt naar binnen te werken. Het was nog niet gedaan deze week. We moesten de Bergans afhangen. Deze werden per 3 tonner naar de kazerne vervoerd. We kregen nog een snelmars van zo’n 20 km voor onze kiezen. Dit was flink afzien, na zo’n pittig weekje. Mentaal werden we nu zwaar op de proef gesteld. Er werd op elkaar gescholden en gevloekt. De instructeurs speelden spelletjes met een aantal van onze maten. Sigaar naar de Tlnt. Engelsman brengen, weer terug om vuur te halen, dan weer de weg vragen aan toevallige passanten en rondjes rond het peloton lopen om de boel te beveiligen. Om een uur of 13:00 waren we op de kazerne.

Selecteer een andere week

Maandag 12 december 1977

Het was weer een bijslaap weekend geweest, niet zo gek natuurlijk als je het programma van de afgelopen week bekijkt. We werden al wat prikkelbaarder. In de nacht naar maandag moesten we er om 03:00 uur uit. Er was alarm gegeven. Toen we rond 03:30 uur gereed stonden werden we afgemarcheerd voor een mars van zo’n km of 18. Tijdens het marcheren werd er flink gezongen en moppen verteld om ons moreel op te vijzelen. Om 06:30 uur waren we weer terug van ons wandelingetje. Op de kazerne aangekomen mochten we gaan ontbijten.

Na het eten moesten we ons gereed gaan maken voor een oefening hoe te handelen na een kernbomexplosie. We moesten onze capuchon opzetten, halsdoek en handschoenen dragen enz. er mocht geen lichaamsdeel onbedekt blijven. De voor het tentenkamp aanwezige plassen moesten we wegvegen omdat deze zogezegd radioactief besmet waren. Na deze oefening omkleden en naar de sportzaal voor ongewapend vechten. Je had al moeite om op je benen te blijven staan, laat staan om ook nog eens een partijtje te gaan vechten. De daarop volgende les was op de handgranaatbaan, waar we met oefen handgranaten moesten gooien. Dat was best leuk, vooral omdat die dingen lekker knalde. Het laatste uur van de morgen terreinwerk. Weer met boomstammen. Dat was best pittig, om zo’n ding over de hindernisbaan mee te nemen.

’s Middags na het eten kregen we 3 uur lang seinen en opnemen, ons niveau werd weer eens getest. Zal niet zo bijster hoog geweest zijn. Na deze 3 uur weer naar de hindernis- en touwbaan. Deze keer moest dit met wapen en bepakking. Was een hele opgave. Voor de verandering regende het weer eens. Meer dan de helft van ons peloton kwam niet over de Chinese muur heen. Gevolg was dat de instructeurs weer lekker konden schelden en vloeken. Maar ja, dat deden ze dan ook het liefste, zolang ze ons maar konden afzeiken. Toen we de banen uiteindelijk genomen hadden kregen we tijd voor wapenonderhoud. Om 17:00 uur mochten we gaan eten.

Na het eten moesten we omhangen, gezicht zwart maken met Norit , binnen helm op en aantreden. We waren van mening dat we weer eens een stuk moesten gaan stekkeren, maar nee, we kregen opdracht om naar lokaal C1 te gaan. Hier kregen we les in het camoufleren en optreden onder winterse omstandigheden, contact maken eigen troepen na terugkeer opdracht enz. Na de les afmars naar onze eettent waar we moesten zingen en voorbereidingen gaan treffen voor het cabaret dat we in het weekend voor de start van de afmatting moesten gaan verzorgen.

Om 22:00 uur kregen we een half uur de tijd om de kantine te bezoeken, dit was buitengewoon welkom en niet verwacht. Hiervan werd dan ook door een ieder van ons flink gebruik gemaakt, de voorraad marsen enz. in de Cadi was na ons bezoek flink geslonken.

Na dit bezoek weer terug naar de etenstent, hier kregen we zangles van sgt. de Waard. Na het aansteken van kaarsen werden de lichten gedoofd, en moesten we voor de tent aantreden.

Daar stonden we zingend voor de tent aangetreden, verlicht door kaarsen.

Als laatste moesten we al ritmisch zingend, diepe kniebuigingen maken, dit zorgde voor de nodige hilariteit. Om 11:30 was het mooi geweest en mochten we gaan slapen.

Dinsdag 13 december 1977

06:00 uur reveille. We kwamen deze morgen slecht uit ons wolletje. Het was zo lekker warm, maar ja blijven liggen was geen optie je moest er gewoon uit. Om 07:30 uur inspectie. In onze tent werd deze keer maar 1 bed overhoop gegooid, viel wel mee dus. De heren instructeurs verkeerde kennelijk in een goede bui. De eerste twee uur van de morgen kregen we herkenning. Hierna terug naar de tenten en omgehangen aantreden voor de tenten. Tlnt. Engelsman sprak ons toe en gaf aan dat er één van de laatste speedmarsen van de ECO op het programma stond, waarom geloofde we dit nu niet. Het zou een speedmars worden van zo’n km of 7 die circa 45 minuten tijd in beslag zou nemen. We gingen allemaal kapot onderweg, maar elkaar helpend, kwamen we met z’n allen over de eindstreep. Als afsluiting van de morgen nog een uurtje seinen en opnemen.

’s Middags na het eten opnieuw seinen en opnemen. Na het avondeten moesten we ons gaan voorbereiden voor een inzet als wrnverkpatr.(WaarnemingsVerkennings-patrouille). Omgehangen en met zwarte gezichten stonden we rond 22:00 uur gereed. Per 3 tonners vertrokken we richting omgeving “Achtmaal” hier werden we per patrouille gedropt en moesten we infiltreren naar de in de bevelsuitgifte opgegeven coördinaten alwaar we een waarnemingsput moesten graven.

Het was inmiddels Woensdag, 14 december 1977,  tegen 07:00 uur zaten alle ploegen onder de grond. Via de radio moesten we contact gaan maken met de basis. We verbleven de gehele dag in put en waren druk met het onderhouden van verbindingen en het versturen van berichten. Via de kijksleuf verzamelde informatie over voorbij trekkende genummerde jeeps moest worden doorgegeven. Tegen 17:00 uur kregen we via de radio het bericht “einde oefening”. We kregen de opdracht te put dicht te gooien en te exfiltreren naar een verzamelpunt.

Daar kregen we nog een kompasloop van ongeveer 3 km voor onze kiezen. De stemming in het peloton was tot rond het nul punt beland. Tijdens de relatief korte kompas loop werd er een Uzi en een radio-accu verloren. Dit veroorzaakte toch wel lichte paniek, een wapen kwijtraken is geen sinecure. In het donker zoeken was zinloos dus uiteindelijk mochten we de drietonners in en gingen we op weg naar de kazerne. Natuurlijk alles eerst schoonmaken en wapenonderhoud plegen voor we mochten gaan slapen. Het was rond 02:30 voor we gingen slapen. Binnen twee tellen lag alles plat. We waren kapot. 

Donderdag 15 december 1977

06:00 na een kort nachtje reveille. Wassen, scheren eten en om 07:30 klaar staan voor inspectie. Er klopte volgens de instructeurs deze morgen, net zoals bij elke inspectie overigens, geen ene moer van. We mochten niet op áppel, maar moesten de gereedstaande drietonners in en vertrokken naar de waarnemingsposten van de vorige dag. We gingen de gisterenavond verloren Uzi en accu zoeken. Deze moesten hoe dan ook gevonden worden. We hebben drie uur zonder enig resultaat lopen zoeken. De Tlnt. Engelsman was woedend, vrijdag na het appel zouden we het op verlof gaan wel kunnen vergeten werd er door hem medegedeeld.

Na deze preek terug naar de kazerne waar de gegraven putten van de afgelopen week werden geëvalueerd. 

’s Middags na het eten kregen we ongewapend vechten, we waren inmiddels zo sloom dat het maken van een koprol al een opgave was. Daarna nog maar een keer een les seinen en opnemen, gevolgd door wapen inspectie.

Om 15:30 uur moesten we naar de wapenkamer waar we onze Uzi om moesten ruilen voor oude Lee-Enfield geweren. Volgens Tlnt. Engelsman waren we de Uzi’s niet nut, en het zou dus zonde zijn ons hier mee te laten lopen, vandaar dus de oude Lee-Enfields. Na het omwisselen van de wapens moesten we ons melden in lokaal C1 voor een kaart en kompas leesoefening “Samson-Stad”. Om 22:00 uur werden we weer verwacht in onze etenstent, waar we weer zangles kregen. Om 23:00 was het genoeg geweest en mochten we onze wolletje opzoeken. 

Vrijdag 16 december 1977

Om 00:30 uur werden we uit onze slaap gerukt. Eerst bij nacht de hindernis- en touwbaan gevolgd door een broekafdaling van de klimtoren. Het was echt Commando weer, want het regende weer. Dit was een perfecte aanslag op onze moraal. Toen we daarmee klaar waren de kazerne uit voor een speedmars van zo’n 4 km, gevolgd door een gewone mars van 11 km en een terreinmars van 8 km. In het traject van de terreinmars lag een vrij brede sloot die we moesten oversteken. Dit kon wel eens natte voeten gaan opleveren. De Tlnt. Engelsman ging voorop en ja hoor, hij ging tot z’n knieën het water in. Dit was voor ons prachtig natuurlijk maar te lachen durfden we niet, want zijn toorn kon dan wel eens verschrikkelijk zijn. Om 06:00 uur kwamen we op de Rucphense heide aan. Die nacht was het aardedonker, geen maan. Op een gegeven moment hoorde we iemand flink vloeken. Wat was er voorgevallen, de Tlnt. Engelsman was in een greppel gevallen. Tegen 07:00 kwamen we aan bij de hindernisbaan “Arnhem” deze moesten we ook nog nemen. We waren totaal uitgewoond dus erg soepel ging dat niet meer. Toen we dachten dat het toch zo onderhand wel eens afgelopen zou zijn begon het feest pas goed. Het was inmiddels 08:00 uur en we kregen de opdracht nog even een put te gaan graven, deze put moest om 12:00 uur klaar zijn. Dit was niet te doen. Maar toen we dachten dat het kaarsje op was konden we toch nog door, het leek wel of je op een bepaald moment over je vermoeidheid hen kwam. We gingen er nog maar eens flink tegenaan. Om 09:30 uur kregen we eindelijk weer eens wat te eten, dat ging er in als koek. Het was inmiddels een uur of 13:00 toen de meeste putten gereed waren. Direct daarna kwam de opdracht ze maar weer dicht te gooien en de plek te camoufleren. Als afsluiting nog een mars van een km of 5 richting de kazerne.

Johan die van de week z’n Uzi verloren had moest voor straf met een punt 50 lopen en Hennie die een accu verloren had moest samen met sgt. Nico Somerwil met een munitiekist gevuld met zand lopen. Tegen 17:30 waren we op de kazerne waar het zand uit de munitiekist bij de ezel “Shredder”, de korps mascotte, leeggegooid mocht worden. Om 18:00 uur douchen en om 19:00 uur op appel om op verlof te gaan. Iedereen was er nu wel klaar mee en was blij weer richting thuisfront te mogen gaan. We waren blij dat er weer een week op zat, we waren halverwege. De Uzi en accu, overigens, waren tijdens de zoektocht op donderdagmorgen door een van de instructeur gevonden.

Selecteer een andere week

Maandag 19 december 1977

Afgelopen nacht gelukkig niet uit onze wolletjes gehaald, we mochten zowaar doorslapen tot 06:00 uur. ’s Morgens starten we meestal met terreinwerk,  zo ook nu weer, en heerlijk met z’n allen met een boomstam lopen slepen. We moesten hier de nodige oefeningen mee uitvoeren. Het opvoeren van de spanning door de instructeur begon al direct. Dit keer kreeg het team dat als laatste klaar was de straf om drie rondjes extra af te leggen. Dit keer werd er door de instructeurs bepaald dat ons kader de eer te beurt viel om als laatste te eindigen. Die waren eigenlijk altijd de pineut. Na het terreinwerk volgde de hindernisbaan en de handgranaatbaan waar we weer met oefenhandgranaten in de weer gingen. Voor het gooien van scherpe handgranaten zouden we nog een keer naar de hei gaan. Het laatste uur van de morgen mochten we weer de klimtoren in. Het was zo rond 12:30 uur toen we op ons gemak mochten gaan lunchen.

’s Middags na het eten opnieuw de hindernisbaan, nu echter omgehangen en met wapen. We werden in groepjes verdeeld en iedere groep kreeg 8 minuten de tijd om de volledige hindernisbaan af te leggen. Lukte het een groep niet dit binnen deze 8 minuten te doen dan mocht de groep het nog eens dunnetjes overdoen voor een tweede kans. Alle groepen deden het binnen de 8 minuten. De rest van de middag weer seinen en opnemen. Om 17:00 uur eten.

’s Avonds om 19:00 uur naar lokaal C1. Hier kregen we les over exfiltratie, overvallen, hinderlagen, hoe te leggen, te herkennen, te ontwijken enz. Dit was relaxed, lekker in een warm lokaal zitten en luisteren. Maar ja, we wisten ook al wel dat lekker in de ECO nooit zo heel lang zou duren. En zo ook deze keer. Na de les begon het feest weer.

Om een uur of 21:00 kregen we opdracht ons gereed te gaan maken voor actie, een beveluitgifte zou volgen. Het was al tegen 23:00 uur toen we omgehangen en gecamoufleerd richting de Rucphense heide vertrokken. We kregen opdracht een exfiltratie over een afstand van zo’n 5 km uit te voeren. Op de opgegeven coördinaten moesten we in hinderlaag gaan inrichten en wachten tot er een Jeep zou passeren. Toen de Jeep verscheen, gooide we een boomstam over de weg, en werd de Jeep door ons onder vuur genomen. Was leuk om te doen. Toen we klaar waren was het uur of 05:00 in de morgen en kregen we opdracht om in schuilbivak te gaan. 

Dinsdag 20 december 1977

Tegen 07:00 uur kregen we de opdracht tot exfiltratie naar de schietbaan bij boer Baks. Daar aangekomen kregen we eten en koffie. Boer Baks was een begrip voor ons geworden en dat zouden we niet snel vergeten. We waren er vaak te vinden en ook in de afmatting zouden we nog een bezoek brengen.

Na het eten weer op weg, deze keer naar de handgranaatbaan op de heide.

Daar aangekomen kregen we twee scherpe handgranaten de man. Het was lang wachten tot je aan de beurt was, er waren nogal wat veiligheidsprotocollen te doorlopen, en het was pittig koud. Door dat lange wachten was de lol er snel vanaf. Alleen als je mocht gooien kwam je weer een beetje in de stemming.

Tegen 10:00 uur weer terug naar de schietbaan bij boer Baks. Tijdens het schieten kregen we radio’s uitgedeeld en moesten we contact gaan leggen met de basis. We werden wel bezig gehouden. Wat wel meeviel was het gegeven dat we tijdens de schietoefening in de gelegenheid gesteld werden om koffie te drinken. Iedereen een mok koffie met koeken dat ging er wel in. Het was vandaag een wat vreemde dag, de instructeur waren zo aardig tegen ons, kerst stond voor de deur dus misschien een mooie kerstgedachte. Ze beloofde ons zelfs de kerstviering. Eerst zien dan geloven natuurlijk, we bleven achterdochtig.

Om 13:00 uur kregen we warm eten en rond 14:00 uur de opdracht om in te stappen in de 3 tonners. We reden terug naar de kazerne. We mochten ons warempel zomaar gaan douchen. Toch nog steeds een beetje achterdochtig, we wisten waar de instructeurs toe in staat waren. Om 16:00 uur stonden we schoon, glad geschoren aangetreden in ons, inmiddels, iets te ruim geworden VT. We waren wel een paar kilootjes kwijt geraakt de eerste 4 weken van de ECO. We gingen naar de manschappen kantine waar we na de toespraak van de aal (aalmoezenier) kerstliederen moesten zingen.

18:00 uur, in looppas naar de onderofficiersmess waar het kerstdiner voor ons klaar stond. Dit was werkelijk boven alle verwachtingen, garnalen cocktail, sla, gebraden kalkoen, aardappelen enz. Als toetje vla met slagroom. Dat ging er best in. Tijdens het eten moest er natuurlijk wel gezongen worden, eerst zingen dan eten.

In de onderofficiersmess was tevens het volgende peloton aanwezig die net met de VO (Voor Opleiding) gestart waren. Dit peloton moest het ontgelden. Zo hoorde het ook vonden we. Om 20:00 uur was het feestmaal afgelopen, iedereen zat mutje vol. We moesten naar de tenten en om daar tot 21:00 uur onderhoud te plegen. Daarna mochten we zowaar plat om te gaan snurken. Maar hopen dat ze ons er die nacht niet uit zouden halen. Het was berekoud die nacht en er was zware mistvorming. In je wolletje met daarover je tentzeil was het echter behaaglijk en goed te doen.  

Woensdag 21 december 1977

De hele morgen seinen en opnemen, eigenlijk een verbindingsoefening inclusief herkenning bedoeld om alles eens op te halen. De verbindingsoefening werd gevolgd door een van de langste speedmarsen van de ECO, een van zo’n 8 km lengte. We hielden het deze keer allemaal vol. Alleen Ferry Huwae had het moeilijk deze keer, maar die werd door de maten op sleeptouw genomen, de ene nam z’n Uzi over, de ander z’n ransel. Aan z’n tokkeltouwtje werd hij meegetrokken. De kaderleden konden vandaag weer niets goed doen bij de instructeurs en konden dus een paar km extra afleggen.                                               

’s Middags kregen we warm eten, vergeleken met gisteren smaakte het een stuk minder, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na het eten verplaatsten we ons naar de klimtoren, de sportinstructeur lieten ons vandaag de moeilijkste kant van de toren beklimmen, dit viel flink tegen omdat de te overbruggen openingen in de constructie hier een stuk groter waren.

Na de klimtoren de sportzaal weer in waar we het uitschakelen van schilwachten moesten gaan oefenen, omdat we nog redelijk fit waren ging dit lekker fanatiek.

De laatste twee uur van de middag weer richting de touwbaan, deze namen we met z’n allen redelijk soepel, voor zover je nog van soepel kunt spreken.

Om 17:30 uur eten, we verkeerde in de veronderstelling dat deze week wel eens de zwaarste week van de ECO zou kunnen worden, maar dat viel tot nu toe wel mee. Rond 18:30 volgde een bevelsuitgifte, we moesten de radio gaan halen, en de Bergans inpakken voor een waarnemings- en verkenningsoefening. Per 3 tonner werden we naar de Rucphense heide vervoerd, hier werden we gedropt en per patrouille werd gestart met de infiltratie. Op de opgegeven coördinaten werd er een put gegraven en tegen 06:00 uur de volgende morgen zaten alle patrouilles onder de grond. We kregen de slag van het put graven aardig onder controle. 

Donderdag 23 december 1977

We moesten de gehele dag in de put blijven voor een animatie oefening.  Waarnemen vanuit de put of er Jeeps langsreden voorzien van nummers. Deze nummers moesten dan per radio aan de basis doorgeven worden.

Om 07:00 uur ging de Tlnt. Engelsman op put inspectie. Toen hij bij een van de putten langs kwam was zijn commentaar niet mals. De putten van de patrouilles waren klote. Iedereen lag  te meuren en waar hij helemaal van uit zijn dak ging was dat er in een put tegen alle regels in een huisdier aanwezig was. De patrouille leden hadden geen idee. Hij gaf aan dat hij een “ tor” in de betreffende put had waargenomen. Of deze maar even heel snel buiten gezet zou worden, anders zou er voor straf een nieuwe put gegraven moeten worden. Het was immers streng verboden om huisdieren in waarnemingsverkenningsputten te houden. Die tor was natuurlijk snel gevonden en buiten gezet. Een nieuwe put graven in het vooruitzicht vond niemand een optie.

Vrijdag 24 december 1977

Om 00:00 uur kwam via de radio het bericht te put te verlaten, dicht te gooien en de plek te camoufleren en te exfiltreren. Deze keer werd er gelukkig niets verloren door de verschillende patrouilles. Onze ECO verloor nog wel eens wat, van Uzi en seinsleutel tot tenthelften.

Het eindpunt van de exfiltratie was een kerk. Hier moesten we wachten tot alle patrouilles aanwezig waren. Omdat het zo vreselijk koud was mochten de wachtende cursisten in hun slaapzakken kruipen.

Toen zo rond 05:00 uur alle patrouilles aanwezig waren werd het ontbijt verstrekt.

Om 06:00 uur weer aantreden. We zaten op ongeveer 20 km van de kazerne en zouden terug gaan lopen. Rond 10:00 uur kwamen we aan op de kazerne. We dachten klaar te zijn die week. Aangetreden voor de tenten vroeg de Tlnt. Engelsman ons of we koffie wilden gaan drinken of nog een eindje wilde lopen. We gaven als antwoord dat we beide wilden, een eindje lopen met onderweg koffie. Dit was het meest tactische antwoord dat we konden bedenken. Gaven we aan te willen gaan lopen dan waren we slijmjurken, gaven we aan koffie te willen drinken dan beschikte we niet over de juiste commando instelling. Aan het eind van het liedje marcheerde we natuurlijk de kazerne weer uit. Tlnt. Baümler begon met het zingen van marsliedjes om ons moraal een beetje op te vijzelen. Dit hielp ons over het dode punt heen, waardoor het weer wat makkelijker ging. Op een gegeven moment werd er door een van de instructeurs gas-alarm gegeven. Snel je gasmasker opzetten en weer verder marcheren. Dit was natuurlijk vreselijk benauwd, stiekem een lucifer houtje tussen je gezicht en masker hielp iets. Maar hopen dat je niet betrapt werd. Na een km of 3 werd er einde gas-alarm gegeven. Het was inmiddels 10:00 uur. Arthur Willeboordse zag op een gegeven ogenblik een bal. We kregen de opdracht het peloton op te delen in twee groepen en moesten een partijtje gaan voetballen. Als de ene partij zou winnen dan moesten we nog 20 km lopen deze dag, werd er echter verloren dan moesten we nog 15 km.  Er werd met 1 nul gewonnen, dus dat was nog 20 km te gaan.

Onderweg kwamen we langs de Totempaal op de hei, we hielden halt en Ferry Huwae kreeg de opdracht een indianen dans uit te voeren. Uiteindelijk kwamen we tegen 11:30 op de kazerne aan. Hoewel we geen 20 km hadden afgelegd waren we uitgewoond en de moraal was laag. Maar er was weer een week om. Wat kon ons nu nog gebeuren met Kerstmis in het vooruitzicht moest het wel goedkomen.

We kregen vrijaf tot dinsdag de volgende week. Dinsdag 27 december om 12:00 uur moesten we ons pas weer melden. Eerste douchen en daarna eten, hier knapten we aardig van op. Er was deze keer geen inspectie en om 15:30 uur werd de gehele PSU de plunjebaal ingepropt. Als afsluiting om 16:00 uur nog naar lokaal C1 voor een praatje. We kregen zowaar een compliment van Tlnt. Engelsman, er was goed door ons gewerkt de afgelopen periode. Om 16:30 de poort uit, richting het treinstation en naar huis. Week nummer 5 zat erop, nog drie te gaan.

Selecteer een andere week

Dinsdag 27 december 1977

Toen we die dinsdag terug waren hadden we er weinig zin in. Natuurlijk weer alles in looppas. Om 13:00 uur moesten we omgehangen met berelul aantreden. Na toegesproken te zijn door Tlnt. Engelsman kregen we de opdracht om in te stijgen in de gereedstaande 3 tonners. We werden afgevoerd naar de Vaarschool in Keizersveer. Daar aangekomen eerst theorie over bebakening van rivieren, drijfpakketten maken enz. Het was berekoud die dag. Na de theorie de praktijk. We moesten een drijfpakket gaan maken met gebruikmaking van ons tentzeil. Nu maar hopen dat alles droog zou blijven. We zijn ook nog een stukje gaan roeien in een MK 2 landingsboot. Zittend op je ransel en leunend tegen het zijboord peddelde we voort. Dit was niet erg comfortabel, maar wel leuk zolang het maar droog bleef. Daar zag het overigens niet naar uit. Om16:30 uur kregen we opdracht om in groepjes een geïmproviseerd vlot te gaan bouwen van balken en Jerrycans.

Na dit spelevaren mochten we weer zelf gaan koken, oventje maken, vuurtje stoken en zo snel mogelijk de boel gaar stomen. Van een aantal buddy’s storten het oventje in. Geen vuur, dus ook geen eten. Omdat het rijst was vormde dit voor een aantal mannen geen probleem.(rijst was voorgekookt) De bananen die er bij waren zijn overigens zo op gegeten. Aansluitend aan het eten werd er een kampvuur gemaakt, dit gaf een lekkere warmte, en het was bovendien nog gezellig ook. We kregen de opdracht om over het cabaret te gaan nadenken, hoe gaan we het organiseren, wat gaan we doen, wie gaat wat doen enz.  Onze tijd om over het cabaret na te denken zou om zijn zodra het vuur uitwas. Binnen een uur was dit het geval. Op route dus, we werden per 3 tonner naar een startpunt gebracht. Hier lagen de MK 2 boten voor ons klaar. Het was inmiddels 20:00 uur toen we opdracht kregen een kaartleesoefening te gaan varen in de Biesbosch. Het was ondertussen beginnen te regenen, geen gewone regen, nee pijpenstelen en met de wind op kop kwam de regen horizontaal aanwaaien. Dit was echt afzien, net als in de eerste ECO week, ook zo veel regen. Tegen 01:00 uur waren de meeste boten op het eindpunt aangekomen. Snel de aanwezig loods in om te schuilen. Toen iedereen er was werden de boten aan elkaar gekoppeld. Tijdens het terugvaren zaten we dicht tegen elkaar aan om een beetje warm te worden. We zaten er toen wel flink doorheen. Sommige van ons kregen kramp, dat was echt balen, want in die krappe bootjes kon je bijna je benen niet strekken. Eindelijk terug op de vaarschool. Er werd niet gesproken en zowat iedereen stond te bibberen van de kou. De laatste opdracht was alles uit de boten halen en inladen in de 3 tonners. Voor we richting de kazerne vertrokken moesten we, om een beetje warm te worden, in looppas rondjes lopen. Toen we Roosendaal aankwamen regende het nog steeds. Rond 05:30 kropen we onze wolletjes in.

Woensdag 28 december 1977

Echt lang hebben we niet geslapen, om 07:00 uur was het al weer reveille. Snel wassen en eten. Na het eten snel naar lokaal C1, hier kregen we les over krijgsgevangenschap van de adj. Derks. Het laatste lesuur naar de filmzaal, hier kregen we een film te zien over ontsnappingen uit krijgsgevangenschap. Voor het eten werden we nog even verwacht bij de klimtoren. Vandaag stond er een broekafdaling op het programma. Toen we hiermee klaar waren mochten we terug naar de tenten om te eten.

’s Middags na het eten moesten we aangetreden klaar staan in sporttenue, voor de verandering regende het weer eens. We kregen sporten zoals voetbal en rugby dit was goed te doen, was lekker, zeker het rugbyen.  Na het sporten terug naar de tenten voor corvee, tijdens het corvee waser herhaaldelijk gas-alarm. Tijdens het corvee liep je met je gasmasker op en met handschoenen aan. Na het corvee was het weer eens tijd voor terreinwerk, gevolgd door het diner, we kregen heerlijke patat met kippenpootjes voorgeschoteld.

Na het avondeten van 19:00 uur tot 22:00 uur weer naar leslokaal C1 en het overlevingslokaal voor een instructie overleven. Om 22:30 moesten we ons melden in de etenstent waar we gingen zingen en verder moesten gaan met het voorbereiden van het cabaret dat we moesten gaan verzorgen voor het instructieteam in het weekend voor de afmatting. Dit kwam al aardig in zicht, we zaten immers al halverwege de zesde week. Toen we rond 23:30 weer terugkwamen in onze slaaptenten bleken al onze plunjebalen leeggegooid te zijn. De instructeur hadden een spoed inspectie uitgevoerd. Kijken we er niet stiekem iemand snoep had verstopt. Voor we mochten gaan slapen natuurlijk eerst weer alles netje samenpakken in onze plunjebalen. 

Donderdag 29 december 1977

Om 06:00 uur reveille. De instructeurs hadden de vorige avond getracht onrust te stoken, ze hadden namelijk de colonnelampen laten halen. Iedereen in de stress. Ze lieten ons gelukkig liggen die nacht. ’s Morgens eerst onderhoud en naar de klimtoren voor een broekafdaling. Daarna naar het rugby veld om te sporten. Gevolgd door T.C. (ter beschikking Commandant), dit keer lang uit op je veldbed en uitrusten. We moesten de maat laten opmeten voor onze baret. De stemming was goed, we hadden het over de “groene baret” en nog maar twee weken. Maar er kon nog veel gebeuren in twee weken tijd. Na dit moment kregen we wapen inspectie van de sgt. Stappers. Was in zijn ogen een rotzooitje en we verdiende het niet commando te worden. Het gevolg was dat we er 20 mochten pakken. ( 20 keer opdrukken)  Opdrukken was de standaard straf als er iets niet in orde was. We waren er onderhand aardig in getraind. Meestal moesten we er 20 doen voor de Koningin, 10 voor de Korpscommandant en 5 voor de Tlnt. Engelsman. Als we pech hadden ook nog een aantal voor de sgt. die de straf uitdeelde. Na de inspectie weer ongewapend vechten. We kregen het bericht dat er geld uit de nissenhut gestolen was. In totaal voor fl. 300,-. Het betrof geld van ons, de ECO. Was echt balen.

s’ Middags bij het eten oliebollen. Nieuwjaar kwam steeds dichterbij. Daarna naar de sportzaal waar we moesten worstelen, dit was knap vermoeiend. Na het sporten zo rond 15:00 uur naar het seinlokaal. Van het seinen opnemen maakte zowat niemand meer wat. Iedereen was volledig “suf gerukt”. Als laatste die middag naar de Kapel voor godsdienst. Dit was het fijnste van het hele tentenkamp. Heerlijk dat uurtje rust, het pepermuntje van de Aal en niet het constante gezeur van “looppas” tot “mondje zus , mondje zo” enz. Na de godsdienst zouden we gaan eten. Iedereen had berehonger. 

Toen in de etenstent de vier etensgamellen geopend werden zat er in drie van de vier gamellen alleen warm water. In een gamel zaten choco-repen. Als troost kregen we 2 choco-repen de man. Een aantal van ons maakte van brood en het warme water een soort bouillon en aten dit maar op bij gebrek aan beters.  Daarna zo snel mogelijk een berelul om je ransel maken en aantreden. Afmars naar lokaal C1. Omdat we met geclassificeerde informatie in aanraking zouden komen moesten een “geheimhoudingsverklaring” ondertekenen. Hierna terug richting de tenten, onderweg nog even de klimtoren nemen. Het was 22:00 uur en deze was spiegelglad geworden omdat het ijzelde. Was dus best risicovol in de klimtoren. Na de klimtoren nog even de touw- en hindernisbaan. We waren immers toch in de buurt. Na afloop terug naar de tenten waar we onderhoud moesten plegen. Binnen de minuut werd er echter gas-alarm gegeven. Iedereen afmars richting de droogbunker, dit ging met veel geschreeuw door de instructeurs. Er klopte natuurlijk niets van, vandaar dat we het nog maar eens opnieuw mochten proberen. We waren hier net klaar mee en we kregen direct een speed-mars van zo’n 7 km voor onze kiezen. We waren inmiddels ergens op de Rucphense heide aangekomen. Hier kregen we de opdracht in dekking te gaan en een ligsleuf te graven, we mochten de pioniersschop (pio) niet gebruiken, je moest maar met je handen of mok graven. Dit was natuurlijk waardeloos, we hadden er duidelijk weinig trek in. Als de instructeurs niet keken snel met je pio graven. Na een half uur moest de sleuf weer dichtgegooid worden. Het was inmiddels middernacht. Vervolgens op weg naar de hindernisbaan Arnhem, deze zouden we tactisch moeten gaan nemen. Zodra we klaar waren met de hindernisbaan kregen we opdracht een schuttersput te graven. Toen we hier rond 03:00 uur mee klaar waren moesten we ons voorbereiden op een verwachte aanval van Zuid-Molukkers.

Vrijdag 30 december 1977

Het was inmiddels 05:30 uur . Er werd ons door de instructeurs meegedeeld dat er 3 tonners met eten onderweg waren. Het enige dat er bij aankomst in de 3 tonners bleek te liggen waren onze pukkels met berelullen. Het echte commando leven was begonnen. We starten met een geforceerde mars van zo’n 8 km. De sgt. de Waard met zijn lange benen bepaalde het tempo en was bijna niet te volgen. Vooral de wat kleinere mannen hadden het moeilijk, die moesten constant rennen. Na de geforceerde mars een gewone mars. We moesten op áppel en moesten dus voor 08:00 uur op de kazerne zijn. Toen we de kazerne op marcheerde dachten we klaar te zijn. Helaas, we liepen om de áppelplaats heen zo de poort weer uit. Dit was wel even een breekpunt en we zagen flink af op dat moment. We maakten een rondje van een km of wat en liepen weer richting de kazerne, toen we naar links moesten richting de kazerne kregen we echter het bevel naar rechts te gaan. We zaten nu helemaal stuk. Om de boel weer op de rails te krijgen zette de Tlnt. Bäumler een marslied in waardoor de moraal weer wat terug kwam. Het koste echter de nodige moeite om door te gaan. Rond een uur of 11:00 kwamen we weer op de kazerne aan. Nu bleven we op de kazerne. Het zat er op, gelukkig. Eerst onderhoud gevolgd door een heerlijke douche.

Om 13:00 uur heerlijk warm eten. We werden weer een beetje mens. 15:30 uur inspectie, dus rap alles schoonmaken. Toen we aangetreden en klaar stonden voor de inspectie kwam Tlnt. Engelsman vertellen dat er geen inspectie zou plaatsvinden. De instructeurs hadden er geen zin meer in. We waren zo’n bij elkaar geraapt zooitje, daar was geen eer meer aan te behalen of zoiets in die trend. Dus alles in de plunjebaal en deze naar de nissenhut gebracht. Om 16:30 verlof áppel en dan op naar huis. De jaarwisseling stond voor de deur. De meeste van ons keken hier naar uit. Temeer daar dit het laatste weekend was dat we tijdens de ECO naar huis mochten. Het laatste weekend was cabaret weekend en dan moesten we op de kazerne blijven. 

Selecteer een andere week

Maandag 2 januari 1978

Nieuwjaar, we hoefden ons die maandag pas om 12:00 uur op de kazerne te melden.

’s Middags na het eten kregen we opdracht de Bergans te gaan inpakken en aan te treden. We werden per 3 tonner naar de Rucphense heide afgevoerd. We mochten in de grond gaan lopen spitten, we kregen de order een put te gaan graven. Om 19:30 uur moest alles gereed zijn en moesten we verbinding hebben met de basis. Van een patrouille deed de radio het niet goed. De sgt. Stappers constateerde dat de accu stuk was. Hij gaf aan een nieuwe accu te zullen gaan regelen. Zo rond 03:00 uur was deze er eindelijk. Hij gaf aan dat de oefening om 05:00 uur afgelopen zou zijn, maar dat er voor die tijd nog wel even 30 berichten verzonden diende te worden. Dit was echt onbegonnen werk voor de mannen. Om 06:00 uur kwam de opdracht de put dicht te gooien.

Dinsdag 3 januari 1978

Na het dicht gooien moesten we ons verplaatsen naar de hindernisbaan Arnhem. Hier kwamen we rond 08:00 uur aan. De patrouille die daar als eerste aankwam was de Sjaak. Ze kregen van Tlnt. Engelsman de opdracht “ om maar eens een mooi kampvuurtje” te maken voor de instructeurs. Ze hadden de mazzel dat het droog was, een vuurtje was zo gemaakt. Het was lekker warm rond het vuurtje. Toen iedereen er was zijn we gaan eten. Na het eten kregen we de opdracht de hindernisbaan tactisch te nemen. Tijdens het nemen van de hindernissen gingen er overal rookpotten en springstof af in diverse putten op en naast de baan. Heel realistisch allemaal. Na afloop moesten we verzamelen op de plaats waar we gegeten hadden. De Tlnt. Engelsman liet ons aantreden. Voor het peloton stond Jaap (Meerman) opgesteld naast de Tlnt. De Luit. vertelde ons dat de cursist Meerman ontheven zou worden en dus de ECO zou moeten verlaten. Hij zou een gebakken eitje gegeten hebben terwijl de rest van het peloton de hindernisbaan nam. Jaap had het eitje met ons moeten delen. Toen de Tlnt. onze mening vroeg over het al dan niet ontheffen van Jaap gaven wij eensgezind aan dat wij het Jaap zouden vergeven en dat wij het toch wel fijn zouden vinden als Jaap zou mogen blijven. Gelukkig toonde Tlnt. Engelsman zich coulant. 

Wat er zich had voorgedaan was het volgende. Terwijl de rest van het peloton bezig was met hindernisbaan Arnhem had Jaap de opdracht gekregen voor de instructeurs te zorgen. Hij moest eitjes bakken enz. Toen hem door een van de instructeurs de vraag werd gesteld om ook een eitje mee te eten had Jaap dit stellig geweigerd en aangegeven dat hij dit alleen zou doen indien het hele peloton een eitje zou krijgen. Na flink aandringen en mogelijk een beetje druk, en de belofte dat de instructeurs niets tegen Tlnt. Engelsman zouden vertellen ging Jaap overstag en heeft hij een eitje genuttigd. En net toen hij aan z’n eitje bezig was kwam de Tlnt. Engelsman aanlopen. Er werd natuurlijk flink wat theater gemaakt. De arme Jaap was helemaal ontdaan.           

Na deze consternatie werden we getest voor de zogenaamde “ Bestmans trofee”. Een individuele speedmars van 5 km naar de kazerne volgde. 

’s Middags na het eten werd er verder getest, hindernisbaan, touwbaan en ongewapend vechten. Toen we hiermee klaar waren was het een uur of 16:00.  Als laatste een les over N.B.C. We zouden voor de traditionele “Limburg week“ naar Margraten vertrekken werd er gefluisterd. ’s Avonds na het eten weer terug naar de etenstent om te zingen en de laatste voorbereidingen te treffen voor het Cabaret. Het Cabaret schoot al flink op en zat leuk in elkaar. Om 23:00 uur mochten we gaan slapen. 

Woensdag 4 januari 1978

Om 03:00 uur werden we uit ons wolletjes getrommeld en om 04:00 uur zaten we achterin de 3 tonners op weg naar Limburg. Het was bitterkoud en het vroor, maar gelukkig was het droog. Rond 07:30 kwamen we aan op de plaats van bestemming waar we soep en brood kregen. Vandaag stond de kaartleesoefening Limburg van een km of 30 op het programma. Deze kaartleesoefening diende individueel gelopen te worden, contact maken met mede cursisten of “burgers” was hierbij niet toegestaan. Om 17:00 uur waren de meeste van ons binnen. Zodra je binnen was mocht je je berelul en ransel gaan halen. Wachten tot je buddy binnen was en dan snel je tentje opzetten. Om 18:00 uur kregen we het eten uitgedeeld en konden we beginnen met het maken van een oventje. Omdat het droog was en er voldoende hout in de omgeving te vinden was, gaf het maken van vuur vandaag geen probleem. Vandaag prij en aardappelen. Als toetje vla, dat ging er wel in. Om 20:00 uur kregen we het bevel om aan te treden. We zouden per 3 tonner naar Moeke ofwel café de Guelhemermolen in Geulhem vlak bij Valkenburg gaan. In dit café stond Moeke achter de tap. Bij Moeke  kregen we de opdracht om een carnavals-sfeer te creëren. We moesten ons maar verkleden of versieren. Dit deden we dan ook met toiletpapier en dergelijke. Peter van Dam had een veiligheidsspeld gevonden en hij werd natuurlijk direct omgedoopt tot “Punk-boy”. De zaal hebben we versierd met tafelkleedjes. De instructeurs, die de nodige biertje hadden weggewerkt, deden op het laatst ook leuk mee.

Om 24:00 uur terug naar ons bivak waar we mochten gaan slapen. 

Donderdag 5 januari 1978

06:30 uur reveille, tent inpakken, Berenlul maken en dat allemaal in de kou, want dat was het, koud. Je kon jezelf een beetje warm lopen en daarna gaan eten. Zo rond 7:30 uur waren we gereed en gingen met de 3 tonners op pad. Na een km of 10 kwamen we aan in het Geuldal. Hier moesten we de sportinstructeurs assisteren bij het maken van een touwbaan door bomen en over de beek de “Geul”. Toen de touwbaan klaar was moesten we er natuurlijk overheen. Het touw ging na verloop van tijd wat uitzakken waardoor de catcrawl behoorlijk pittig werd omdat het laatste stuk van het touw flink omhoog liep. De dominee was er die morgen ook om het moreel op te vijzelen.

Na de touwbaan begon de lol pas echt, een speedmarsje zei Tlnt. Engelsman. Dit was één van de zwaarste tot nu toe. De oorzaak was het heuvelachtige landschap waarover we liepen. We zaten echt helemaal stuk. Maar elkaar helpend lukte het ons. 

Na de speedmars volgde een broekafdaling in de open Mergelgroeve vlakbij Margraten. Dit was wel kicken en bovendien niet vermoeiend. Na afloop zowaar koffie of soep. Dit zorgde ervoor dat we het weer een beetje warm kregen, we waren bezweet en het was koud. Het was inmiddels 13:00 uur. Met de dominee zijn we toen naar de Amerikaanse begraafplaats “Margraten” gegaan, hier liggen ruim 8000 militairen begraven die voor het merendeel zijn gesneuveld tijdens de bevrijding van het zuidoosten van Nederland in de 2e W.O. Dit maakte diepe indruk op ons. Na dit bezoek moest er natuurlijk weer gewerkt worden en gingen we maar weer een eindje stekkeren. Na verloop van tijd kwamen we bij een put aan. Via een broekafdaling moesten we naar de onderaardse Mergelgroeve. Hier binnen was het lekker warm. We kregen onder leiding van een gids een grottentocht voor onze kiezen van zo’n 10 km.

Tegen 20:00 uur kregen we eindelijk weer eens wat te eten. We kregen de opdracht dat alles op moest. Er mocht niets overblijven. Tegen heug en meug ging uiteindelijk alles op.

Na het eten moesten we de instructeurs vermaken. We moesten een Steelband formeren en met de aanwezig drums en cans Ferry Huwae begeleiden die een Voodoo dans moest gaan opvoeren. Dit deed hij overigens beregoed. Het werd al met al een gezellige bezigheid. Tegen 24:00 uur was het plots afgelopen.

Vrijdag 6 januari 1978

00:00 uur starten we met een terreinmars. Deze was ongelofelijk zwaar. Pas tegen 06:00 uur waren we op het eindpunt. Een cross over bevroren akkers, velden enz. van circa 6 uur. Om 06:00 uur vertrokken we richting Roosendaal. Om een uur of 09:00 kwamen we aan op de kazerne. We dachten klaar te zijn, mooi mis. Na 5 minuten in de tent werd er weer bevel gegeven om aan te treden. We moesten weer in de 3 tonners stappen en werden afgevoerd naar de Kriekelaere-Duinen nabij Ossendrecht.

Hier werden er patrouilles samengesteld en moesten we “overleven”, waarbij we ook een schuilbivak / onderkomen moesten gaan maken.

’s Avonds om 18:00 uur kregen we een demo kip slachten van de sgt. Oskam. Na het “vakkundig” verwijderen van de kop door Tim Reintjes zette de sgt. de hals van kip op z’n mond en dronk. Als je moet overleven, gebruik je alles vertelde hij. Nu was het onze beurt een kip te slachten. We hebben niets van de kip gedronken, wel geslacht en gegeten. Om een uur of 23:00 maakten we een kampvuur waar we allemaal omheen gingen zitten. Er werd gezongen en de stemming zat er weer redelijk in. Nog 1 week van afzien en ellende voor de boeg.

Zaterdag 7 januari 1978

We zijn de hele nacht doorgegaan met allerlei activiteiten. Om 10:00 uur kregen we de opdracht alles af te breken en om 12:00 uur vertrokken we naar de kazerne. Daar heerlijk douchen, we knapten daar aardig van op. Na het douchen het vanzelfsprekende onderhoud enz.

Om 17:00 uur stond er een broodmaaltijd voor ons klaar. Omdat we niet al te veel gegeten hadden de laatste tijd werd er gewaarschuwd niet te veel achter elkaar te eten anders zouden we diarree kunnen krijgen.

’s Avonds naar de kantine voor het oefenen van het cabaret dat voor zondag op het programma stond. We kregen zowaar toestemming om op onze gymschoenen te lopen. Onder begeleiding van Peter van Dam en Ferry Hermsen, die beide hun gitaar hadden meegenomen, hebben we toen gezongen. Om 23:00 uur kregen we permissie om te gaan slapen. 

Zondag 8 januari 1978

We werden om 08:00 uur gewekt. Voor het eerst rustig geslapen omdat we er zeker van waren dat ze ons lieten liggen. 08:30 ontbijt, gevolgd door baretexercitie om 09:00 uur. We moesten immers goed voorbereid zijn als we komende vrijdag onze groene baret zouden krijgen. Vervolgens nog tot een uur of 11:00 seinen en opnemen. Omdat we redelijk uitgerust waren ging dit bij de meeste van ons wel redelijk. Hierna na de Kapel, waar de Dominee ons bemoedigend toesprak en ons veel succes toewenste voor de laatste week.

Na het middageten in de tent, dit was overigens de laatste keer dat we hier zouden eten, namen we afscheid van de tenten en met al er bij hoorde. De stemming was opperbest. We begonnen met plezier onze spullen uit de nissenhut te halen en naar ons toekomstige legeringsgebouw te brengen. Daarna eten en de laatste voorbereidingen treffen voor het cabaret.

Om 20:00 uur begon de voorstelling. De zaal was aardig gevuld met toeschouwers. Tlnt. Engelsman gaf in zijn welkomstwoord aan dat indien het een flut uitvoering zou worden we direct na afloop zouden beginnen aan de afmattingsweek. Maar gelukkig voor ons verliep de voorstelling buitengewoon goed. Jaap nam de instructeurs in de maling toen hij een inspectie op hen afnam. Sgt. Thijssen en Somerwil wonnen glansrijk een pollepel tik wedstrijd van sgt. de Waard en sgt. Hoebee verzorgde een perfecte imitatie van de Tlnt. Engelsman. Tot slot zongen we een lied op de melodie van het smurfenlied.

De Overste Leunissen en de instructeurs waren tevreden. Ze vertelde ons dat dit het beste cabaret sinds tijden was. Vooral het optreden van Hoebee was zeer goed in de smaak gevallen. Het liep tegen 24:00 uur en het begin van de afmatting kon niet ver meer weg zijn.  

Selecteer een andere week

“Afmatting”  

 Maandag 9 januari 1978

00:15 uur. We moesten instijgen in de 3 tonners en vertrokken in de richting Zwolle. We werden gedropt en begonnen rond 04:00 uur met een mars van 20 km. Na deze 20 km direct gevold door een speedmars van 4 km. Was flink balen geblazen. Maar ja, deze laatste week had een aanvang gemaakt, aftellen maar. Na de speedmars zo rond 08:00 uur een vuurtje gemaakt en wat gegeten.

Om 09:00 uur werd in groepjes van twee gestart met een kaartleesoefening van 24 km. Na circa 14km op de route kregen we een lunch en koffie. Voor de meeste van ons ging dit allemaal wel, alleen Jos kreeg flink last van zijn middenvoetsbeentjes. Het eindpunt van de kaartleesoefening lag bij een begraafplaats. Hier kregen we verdere instructies. Hier weer een kaartleesoefening van zo’n 8 km. We moesten met behulp van een geïmproviseerde schets, dus zonder kaart, naar het eindpunt zien te komen. De meeste van ons waren zo rond 18:00 uur op de plaats van het bivak aanwezig. Hier snel tentje opzetten en oventje graven. We mochten echter nog niet gaan eten. Peter Wery en sgt. Hickman waren nog steeds niet aangekomen op het bivak. Er werd gezocht en gebruld, maar zonder resultaat. We gingen toen op patrouille om ze te zoeken. Ook dit leverde niets op. Op een gegeven moment kregen we toch maar toestemming om te gaan eten. Om 24:00 uur waren ze gelukkig terecht. Ze waren verdwaald. Ze hebben toen snel wat gegeten en daarna mochten we gaan slapen.

Alles bij elkaar hadden we die dag tussen de 56 en 60 km afgelegd 

Dinsdag 10 januari

Om 06:00 uur werden we uit onze tenten gehaald. Niemand had verwacht dat we zolang mochten slapen. ’s Morgens direct weer een kaartleesoefening van zo’n 23 km. Op het eindpunt aangekomen mochten we wat eten. We waren allemaal op tijd binnen. ’s Middags na de lunch zijn we per MK2 vaartuigen de IJssel overgestoken. Eenmaal aan de overzijde van de rivier begon de feestvreugde weer. Voor de verandering maar weer eens een speedmars van een km of 4. We hielden halt bij een bospunt waar een touwbaan door de sportinstructeurs was opgetuigd voor ons. Zolang je niet in het touw hing kon je een beetje bijkomen en foto’s maken. De instructeurs stonden op hun gemak toe te kijken hoe wij het er vanaf brachten. Zoals gebruikelijk ging dit niet zonder het gebruikelijke commentaar. Daar waren we inmiddels wel aangewend.

Na de touwbaan weer het water op in de MK2 boten voor een roeitochtje van zo’n 9 km. Het kader samengevoegd in een door de instructeurs benoemde “verkenningsboot”. Deze boot moest voorop starten. Ze werden flink bezig gehouden, dan weer achteraan de rij boten, dan weer snel alles voorbij roeien weer voor aan de rij. Was afzien voor de mannen. Tegen een uur of 15:00 mochten we halt houden. De boten werden afgemeerd bij een uitspanning. Terwijl wij, de cursisten, in de boten moesten blijven zitten deden de instructeurs zich tegoed aan bier en friet.  Toen ze zich tegoed hadden gedaan en weer terug kwamen had elke instructeur voor zijn bootbemanning één stukje friet en één mars meegenomen. Nu zaten er 8 cursisten in onze boot en één instructeur. We waren dus met 9 personen. Hoe gingen wij dit verdelen. Het feestmaal verdelen onder alleen de cursisten en de instructeur niet mee laten delen leek ons geen goede oplossing. Dus het werd alles verdelen in 9 stukjes. Een frietje verdelen door 9 is geen probleem, en wie het kleine niet eert….. De mars verdelen in 9 stukjes ging wat lastiger. Dus verdeelden wij de mars in 10 stukjes, verdeelde alles onder de aanwezige in de boot, waarbij wij de instructeur als eerste een keuze lieten maken en besloten het nog overgebleven 1/10 deel van de mars te verloten. Probleem opgelost. We probeerde op allerlei manier de instructeurs steeds een stap voor te zijn. Dit lukte maar zelden, ze verzonnen gewoon weer iets anders om ons te pakken te nemen. Na dit intermezzo pakte we de peddels weer op om verder te gaan roeien.

Op het eindpunt aangekomen konden we de boten uit het water trekken en opladen. Sgt. de Waard stond reeds klaar voor een mars van zo’n 6 km richting een bivakplaats. Daar aangekomen werden de tenten snel opgezet en werd er een oventje gegraven om het eten te bereiden. Na het eten mochten we gaan slapen het was toen ongeveer 22:30 uur. We verkeerde in de veronderstelling dat er iets niet in de haak was of dat we voor op het schema lagen. Dit laatste bleek naar we later vernamen ook het geval te zijn. Deze dag hebben we zo’n 33 km te voet afgelegd en 9 km over water.

Woensdag 11 januari

Reveille om 04:00 uur. We starten deze dag met een mars van 10 km. In de buurt van Ermelo kwamen we aan bij een klimtoren. Hier maakte we twee broekafdalingen en een toggleafdaling. De aal was ook op locatie dus iedereen kreeg een heerlijk pepermuntje. Na deze afdalingen een kaartleesoefening van een km of 10. Deze kaartleesoefening bracht ons naar het dorpje Vierhouten, het eindpunt was bij een café. Hier kregen wij ook ons ontbijt.   Als laatste kwamen sgt. Somerwil en Thijssen binnen. Omdat we door het wachten wat tijd verloren hadden vond de sgt. Oskam het nodig de tijd via een geforceerde mars in te halen. Deze geforceerde mars werd al heel snel een speedmars. Was al met al pittig want we legden ongeveer 7 km af. We baalden er wel flink van. Het was gelukkig al woensdag, nog twee dagen van afzien. We kwamen ergens op een bos-complex uit. Sgt. Oskam vond dat we niet goed in het gelid liepen dus bleef hij voor straf maar rondjes lopen. Sgt. Hoebee kreeg het te kwaad toen hij bijna geen lucht meer kon halen, en Jos Danen zou graag zijn Uzi in de nek van de sgt. Oskam hebben gelegd. Uiteindelijk was het genoeg en mochten we uitrusten. Dit duurde echter niet lang, sgt. Helledoorn verscheen en nodigde ons uit om hem te vergezellen bij een terreinmars van ongeveer 10 km. Hoewel we al stuk zaten konden we natuurlijk niet weigeren. Na de terreinmars nam de sgt. Stappers het stokje over en hij liet ons een schuttersputje graven. Het was inmiddels beginnen te regenen en het regende pijpenstelen. We waren zeiknat. Net voordat we klaar waren met het schuttersputje kregen we de opdracht deze weer dicht te gooien en moesten we een nieuwe gaan graven. Deze keer met ons gasmasker op. Niet veel later zijn we naar een soort bunker gegaan waar we mochten rusten en te eten kregen. De Dominee was daar ook aanwezig en heeft ons bemoedigend toegesproken, bemoedigende woorden is wat de meeste van ons wel nodig hadden. We aten zoveel we maar konden. Het was inmiddels 15:30 uur geworden. We hadden het eten nog maar net naar binnen gewerkt of we moesten weer aantreden. Wat volgde was een stevige mars van ongeveer 6 km. naar de Generaal Spoorkazerne in Ermelo. Daar wandelde we luidkeels zingend de poort binnen. We maakte wel indruk, dit hielp perfect voor het opkrikken van de moraal, want iedereen leek plots over zijn vermoeidheid heen te zijn. We kwamen hier de kazerne op om de hindernisbaan te nemen. De eerste keer mochten we hem om ons gemak ,op proef, doen en een tweede keer moest het vol gas en op tijd. Deze hindernisbaan was een eitje voor ons, zo’n gemakkelijke hindernisbaan waren we niet gewend. Iedereen was ruim op tijd binnen en had geen moeilijkheden ondervonden. Tot slot kregen we nog een kompasdoorsteek te lopen van zo’n 2,5 km naar de omgeving van de Driesche berg waar we bivak zou maken. Diverse maten zijn toen verkeerd gelopen, dit kwam omdat ze op het verkeerde been waren gezet door een eveneens aanwezig bivak van een ander legeronderdeel. Toen iedereen uiteindelijk aanwezig was kregen we de opdracht een hinderlaag op te tuigen, er zou een Jeep met voedsel passeren. Deze Jeep moest overvallen worden. Na het uitzoeken en inrichten van de locatie lagen we in hinderlaag te wachten tot de Jeep zou passeren. Toen deze kwam aanrijden hebben we hem overvallen en het aanwezige voedsel buitgemaakt. Na de hinderlaag kregen we de opdracht een groot vuur aan te leggen. We gingen er met z’n allen omheen zitten en genoten van het zojuist buitgemaakte eten. Na verloop van tijd kregen we permissie om te gaan slapen. Dit was niet tegen dovemans oren gezegd en weldra was het zeer rustig in ons bivak. Misschien was het wel te rustig. Vandaag circa 45,5 km afgelegd. 

Donderdag 12 januari 1978

We werden om 01:00 op een nogal ruwe manier uit onze dromen weg gerukt. De tentjes werden gewoon boven onze hoofden weggetrokken. Daar lagen we dan, het was ondertussen weer beginnen te regenen. We lagen in de stromende regen in onze slaapzakken. Snel eruit een aankleden dan bleef er tenminste nog iets droog.

Om 02:00 uur vertrokken we voor een kaartleesoefening van zo’n 31 km. Onderweg bleef het maar regenen, af en toe afgewisseld door natte sneeuw. Tegen 08:00 uur waren de meeste van ons gearriveerd in de Harskamp. Deze nacht zou iedereen wel bij blijven. We waren blij dat we er waren.

Vervolgens vertrokken we naar Oostdorp, hier moesten we objecten (huizen) gaan zuiveren van subversieve elementen zoals dat zo mooi heet. Ons werd van alles geleerd over “booby traps” en hoe hier mee om te gaan tijdens het “zuiveren”. Tot een uur of 11:00 waren we hier mee doende, dit was al met al best wel leuk. Als afsluiting mochten we ons opwarmen en uitrusten in een aldaar aanwezig gebouwtje. Het duurde niet lang of we moesten weer. Nu was de lokale touwbaan aan de beurt. Omdat de touwen stijf bevroren waren werd het geen makkie, en leverde dit de nodige pijnlijke handen op. Het lukte de meeste van ons niet om in het touw omhoog te klimmen. Toen dit eindelijk afgelopen was mochten we instappen in de gereedstaande 3 tonners. We verplaatsen ons weer naar de Harskamp.  Daar moesten we een gevechtsbaan nemen waar met scherpe munitie over ons heen geschoten werd terwijl wij de baan namen. Je wilde best wel heel dicht op de grond blijven terwijl we onder het prikkeldraad tijgerden. Aan het einde kwam je uit bij een soort loopgraaf. Het was inmiddels 14:00 uur toen we weer terug waren bij de 3 tonners, we kregen brood en een sinaasappel. Achter in de 3 tonners lagen dekens. We kregen de opdracht in te stappen, we wikkelde ons in deze dekens en gingen op weg richting Breda. We kwamen steeds dichter bij Roosendaal en de sfeer kwam weer aardig terug. Nog zo’n 20 uur en we waren “Cursist” af en “Commando”. Toen we op de locatie bij Breda aankwamen maakten we een groot vuur en mochten we onze kleren drogen. Zodra we alles een beetje droog hadden vertrokken we voor de laatste speedmars van de ECO, een vrij pittige van een km of 5. Deze keer waren we niet kapot te krijgen. We dachten maar aan een ding en dat was vrijdagmorgen 08:00 uur. Tijdens de speedmars ging Johan Kortooms nog een keer onderuit waarbij hij zijn knie stootte. Hij kwam niet direct overeind waardoor het even schrikken was. Maar gelukkig viel het mee en haakte hij weer snel aan. Op het bivak aangekomen namen we voor de laatste keer in de ECO een touwbaan en klimtoren. Donderdag ongeveer 41 km afgelegd 

We kregen ruim voldoende eten dat nog wel bereid moest worden, dus oventje graven, vuur maken en koken en genieten van onder andere een heerlijke bal-gehakt.

Na het eten moesten we ons gaan klaarmaken voor de laatste mars van een km of 27.

Het was rond 20:00 uur toen we gecamoufleerd en bepakt met berenlul vertrokken. Iedereen vol goede moed, luidkeels zingend maakte we de eerste kilometers. We liepen de hele avond en nacht. Tijdens de rustpauze lag iedereen te pitten. Het was inmiddels vrijdag geworden. Na deze pauze kwamen we zowat niet meer in beweging, stijf en helemaal stuk zaten we. De majoor Leunissen kwam ons vergezellen toen we in de buurt van de Rucphense heide waren. We kregen allemaal een dropje van hem. Het duurde niet lang of we zagen de TV toren van Roosendaal. We kwamen steeds dichterbij.  Het was 05:00 vrijdag morgen toen we bij boer Baks aankwamen. We mochten naar binnen en moesten wapenonderhoud gaan plegen.

Toen het 07:15 uur was konden we weer aantreden en vertrokken we voor het laatste stukje van de ECO naar de kazerne. We moesten de afstand tot de kazerne luidkeels zingend afleggen. We kwamen bij de kazerne aan om 07:45. Daar stonden we dan. Volledig afgemat maar dolgelukkig dat we het gehaald hadden. 8 weken van afzien, ontberingen en ellende waren voorbij. Achteraf leek het snel gegaan, en iets om nimmer te vergeten.

Om 08:00 uur kregen we de opdracht ons op te stellen voor de kazerne intocht. Terwijl we onder de “tranen poort” doorliepen werden we onder luid gebrul van ouders en commando’s welkom geheten.

Selecteer een andere week

Hier komen nog de verhalen uit de 104 periode van 77-5.

Een eerste concept staat er onder de tab 'SLIMME STREUPERS'. 

Oefening Mittenwald.

De oefening ‘Slimme Streupers / Stubborn’ was destijds een per KCT-lichting terugkerende overlevingsoefening van zo’n twee weken waarin de commando’s in die tijd leerden te exfiltreren (terugkeren vanuit vijandelijk gebied naar eigen/vriendschappelijke linies). Tijdens deze exfiltratie door vijandelijk (geworden) gebied waren de ploegen blootgesteld aan primitieve en gevaarlijke omstandigheden en werd er van de ploegen verwacht dat ze ‘onderweg’ indien nodig/mogelijk afbreuk deden aan de vijand door het plegen van bijv. overvallen en/of hinderlagen en onklaar maken van vijandelijke opstellingen.

Tijdens de exfiltratie/survival oefening leerden ze met een geïmproviseerde uitrusting te overleven in en van de natuur op het gevechtsveld, werden ze urenlang ondervraagd als krijgsgevangene en leerden ze ook de kansen te herkennen om te ontsnappen uit dit krijgsgevangenschap en deze ontsnapping ook te ondernemen als die kans zich voordeed.

De eerste oefeningen van Slimme Streupers werden gehouden op het landgoed Maarsbergen, toen eigendom van freule Cornelie Godin de Beaufort, de echtgenote van wijlen commando kapitein Jan Willem Petter die bij een reddingspoging op de handgranatenbaan op de Rucphense Heide tragisch om het leven kwam.

Later is deze oefening ook gehouden in verschillende oefengebieden zoals in Duitsland in de omgeving van de Eifel maar weer later ook in Engeland.

Deze oefening werd (be)geleid door zeer ervaren en vaak ook mede door de SAS opgeleide commando survival-instructeurs.

In essentie kwam het er op neer dat er eerst werd geleerd om te overleven op het gevechtsveld. De eerste week werd gebruikt om je nog meer te bekwamen in de nodige survival-skills. Je maakte en verbleef daarna in zelf gemaakte geïmproviseerde onderkomens. Je dagelijkse kostje kwam uit de natuur via o.a. eetbare planten/paddenstoelen en werden er enkele levende varkens of schapen, met de benodigde ‘bereidings’technieken, toegevoegd aan de voedselketen. Je oefende het maken van vallen en strikken en werden de nodige verfijnde oriënteringstechnieken bijgebracht door gebruik te maken van natuurlijke hulpmiddelen zoals zon, maan, sterren, wind en aardmagnetisme. Je maakte vuur met louter dat wat in de natuur en in de verschillende jaargetijden voorhanden was, en ga zo maar door.  

Deze leer-/trainingsfase werd afgesloten met een pittige realistische ‘Stubborn’ (koppig) oefening waar men zich overdag schuil moest zien te houden om bij duisternis juist weer snel en tactisch te verplaatsen door schijnbaar onbegaanbaar terrein in zware en vijandelijke omstandigheden. Dit met amper kledij, geen uitrusting anders dan een kompasje en een geïmproviseerde kaart van de omgeving. Geen water en voedsel verstrekt gedurende zeker een week en in die week intensief gezocht door de vijand, vaak met inzet van speurhonden en soms zelfs heli’s.

Na zo’n zware beproevingsweek was je ‘geconditioneerd’ genoeg om in een ‘levensechte’ krijgsgevangenschap met ondervraging terecht te komen. Dus na veel fysiek, weinig tot geen slaap, weinig tot niets gedronken of gegeten te hebben kwam je gedurende zo’n 8 uur in een krijgsgevangenenkooi terecht. Afhankelijk van de weersomstandigheden stond je daar geblinddoekt, en in onmogelijke standen van je lichaam gezet, letterlijk te rillen van de kou of werd je lek geprikt door de muggen. Op de achtergrond werden harde monotone of anderszins irritante geluiden afgespeeld en werd je constant, en niet zachtzinnig, in die onmogelijke en pijnlijke standen gecorrigeerd door de bewakers. En zo af en toe werd je voor een korte periode uit de kooi gehaald en werd je op verschillende manieren met verschillende tactieken ondervraagd. Deze ondervraging werd gedaan door speciaal hiertoe opgeleide ondervragers, in die tijd de ondervragers van de SMID, die ook getraind en opgeleid waren dat niet alleen psychologisch ‘juist’ en 'slim' maar ook in veel verschillende talen te kunnen doen (zeker naast het Engels, ook in het Russisch en Chinees).

Al met al een bijzondere, geliefde maar ook gevreesde, oefening die je, als je deze meegemaakt/ondergaan hebt, je hele leven bij zal blijven. Dan ook een verworven doorzettings- en improvisatie-vaardigheid die we zelfs terecht en met gepaste trots ‘n keer terug zagen in iemands LinkedIn profiel.